Zastosowanie metody fluorymetrycznej do oszacowania całkowitego potencjału antyoksydacyjnego

Cezary Kowalski

Akademia Rolnicza w Lublinie

Małgorzata Pomorska

Akademia Rolnicza w Lublinie

Bronisław K. Głód

Instytut Przemysłu Misnego i Tłuszczowego, ul. Jubilerska 4, 04-190,Warszawa

Anna Konior

Instytut Przemysłu Misnego i Tłuszczowego, ul. Jubilerska 4, 04-190,Warszawa

Abstrakt

Całkowity potencjał antyoksydacyjny (CPA) opisuje właściwości antyoksydacyjne złożonych układów biologicznych (takich jak ekstrakty ziół czy osocze krwi) często lepiej niż stężenia wszystkich antyoksydantów zawartych w próbce mierzonych oddzielnie. W pracy przedstawiono i porównano metody wyznaczenia CPA odniesione do różnych wolnych rodników. Metody te wykorzystują termolabilny związek AAPH [2,2’-diazobis (2-amidinopropan) dichlorowodorku], generujący rodniki peroksylowe, reakcję Fentona, w wyniku której wytwarzane są rodniki hydroksylowe i SIN-1 (3-morfolino-sydnonimin) generujący nadtlenoazotyny. Rodniki te utleniają analizowane próbki i tzw. „detektor”. Próbka współzawodniczy z detektorem w reakcji z wolnymi rodnikami, co opóźnia pojawienie się sygnału detektora. Opóźnienie to, zależne od stężenia antyoksydantów w próbce, stanowi podstawę analizy wyników. Pomiary CPA, odnoszące się do różnych wolnych rodników, wykonano na próbkach ekstraktów ziół i napojów alkoholowych.

Słowa kluczowe:

wolne rodniki, antyoksydanty, całkowity potencjał antyoksydacyjny, fluorymetria