@article{Buczek_Marć_2009, title={Antybiotykooporność bakterii – przyczyny i skutki}, volume={64}, url={https://czasopisma.up.lublin.pl/index.php/mv/article/view/3481}, abstractNote={<p>Leki przeciwdrobnoustrojowe są stosowane od wielu lat w zwalczaniu chorób zakaźnych ludzi i zwierząt. Wystąpienie i rozpowszechnienie oporności na antybiotyki jest efektem współdziałania wielu wzajemnie ze sobą powiązanych czynników. Oporność na antybiotyki jest naturalnym zjawiskiem biologicznym, spowodowanym głównie selektywną presją środowiska na skutek stosowania w medycynie i weterynarii antybiotyków jako promotorów wzrostu oraz w profilaktyce u zwierząt gospodarskich i w stadach drobiu. U większości bakterii opornych na antybiotyki antybiotykooporność jest uwarunkowana istnieniem ruchliwych składników genomu (R-plazmidów, transposonów), które są nośnikami genów oporności. Geny oporności są przekazywane przez bakterie pionowo do potomstwa lub poziomo w procesie koniugacji, transformacji i transdukcji. Wzrost antybiotykooporności bakterii odgrywa istotne znaczenie w ochronie zdrowia. Choroby wywołane przez bakterie antybiotykooporne nie reagują na leczenie, dłużej trwają i stwarzają większe ryzyko śmierci. Ponadto antybiotykooporne bakterie mogą być przekazane<br>przez zwierzęta ludziom, albo w łańcuchu pokarmowym, albo podczas kontaktów bezpośrednich, co może być przyczyną rozwoju zakażeń opornych na leczenie antybiotykami. Stosuje się różnorodne strategie zapobiegania wystąpieniu antybiotykooporności i jej transmisji ze zwierząt na człowieka.</p>}, number={3}, journal={Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska sectio DD Medicina Veterinaria}, author={Buczek, Krzysztof and Marć, Mateusz}, year={2009}, month={wrz.}, pages={1–8} }