Próba wydzielenia sezonów cyrkulacyjnych nad Europą Środkową
Marek Nowosad
Abstrakt
Na podstawie kalendarza cyrkulacji atmosferycznej Grosswetterlagen (GWL) za okres 1881–1998 dokonano podziału cyklu rocznego na sezony cyrkulacyjne. W metodzie zastosowano kilka filtrów dolnoprzepustowych, a następnie metodą analizy skupień. Przy wykorzystaniu poszczególnych filtrów dzielono cykl roczny na 8 części. Po porównaniu wyników, otrzymanych za pomocą szeregu filtrów, podzielono ostatecznie rok na 6 sezonów (najdłuższy z nich podzielono dodatkowo na 3 podsezony).
Większą zmiennością struktury/składu typów cyrkulacji atmosferycznej charakteryzuje się wiosna niż jesień. Od 23 lutego do 28 maja wystąpiły cztery sezony cyrkulacyjne, podczas gdy w czasie pozostałej części roku tylko dwa.
Stosunkowo dużą zmienność struktury typów cyrkulacji notuje się w miesiącach od lutego do marca oraz w listopadzie, natomiast stosunkowo małą od lipca do października (szczególnie w sierpniu).
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
