Wpływ rodzaju nawozu potasowego oraz dawki węglanu wapnia na stężenie soli w podłożu, plonowanie i wartość biologiczną wybranych gatunków roślin warzywnych

Abstrakt

W doświadczeniu szklarniowym analizowano wpływ rodzaju nawozu potasowego (K₂SO₄, KCl, KNO₃) na tle trzech dawek węglanu wapnia (5, 10 i 15 g CaCO₃ · dm^-3) na koncentrację soli w podłożu, plonowanie oraz wartość biologiczną plonu jarmużu i selera naciowego. Stwierdzono istotnie większe stężenie soli w podłożu spod uprawy jarmużu po zastosowaniu chlorku i siarczanu potasu niż po zastosowaniu saletry potasowej oraz mniejszych dawek węglanu wapnia. W podłożu spod uprawy selera naciowego zależności tych nie potwierdzono. Wykazano istotny wpływ rodzaju nawozu potasowego na masę roślin. Największą masą odznaczały się rośliny jarmużu po zastosowaniu KCl, natomiast selera naciowego po zastosowaniu K₂SO₄. Wzrastające dawki węglanu wapnia korzystnie wpływały na wielkość plonu oraz zawartość białka w obydwu badanych gatunkach roślin. Największą zawartość witaminy C stwierdzono w świeżej masie jarmużu po zastosowaniu saletry potasowej, najmniejszą po zastosowaniu chlorku potasu. Zależność ta została potwierdzona również w selerze naciowym.