Agronomy Science, przyrodniczy lublin, czasopisma up, czasopisma uniwersytet przyrodniczy lublin
Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Agronomy Science Baner text

Tom 70 Nr 4 (2015)

Artykuły

Mikrorozmnażanie stewii (Stevia rebaudiana Bert.) z eksplantatów węzłowych izolowanych z roślin wytworzonych in vitro

DOI: https://doi.org/10.24326/as.2015.4.2
Przesłane: 9 maja 2019
Opublikowane: 18.12.2015

Abstrakt

Głównym celem badań była ocena populacji Stevia rebaudiana pod względem zdolności do mikrorozmnażania z eksplantatów węzłowych. Pierwotnymi eksplantatami były wierzchołki pędów pobrane z roślin rosnących w szklarni. Eksplantaty węzłowe wycięto ze sterylnych roślin wytworzonych in vitro. Wyłożono je na pożywkę MS uzupełnioną różnymi stężeniami BAP (0,5–4 mg.dm-3). Po trzech tygodniach przełożono eksplantaty na świeże pożywki z tymi samymi stężeniami BAP i GA3 w stężeniu 0,1 mg,dm-3. W czasie trzech następnych tygodni wszystkie eksplantaty zregenerowały pędy. Maksymalne formowanie pędów (średnio 11,36 z eksplantatu) stwierdzono na pożywce zawierającej 1,0 mg.dm-3 BAP i 0,1 mg.dm-3 GA3. Wszystkie kombinacje BAP i GA3 wytwarzały dużo kalusa. Rozwinęło się go najwięcej na pożywce MS zawierającej BAP w stężeniu 1,0 mg.dm-3. Pędy ukorzeniano w pożywce MS uzupełnianej różnymi stężeniami IBA (0,25–2 mg.dm-3). W czasie 5 tygodni wszystkie pędy wytworzyły korzenie. Najwięcej korzeni (10,04) otrzymano przy 1,0 mg.dm-3 IBA. 40 roślin wysadzono do doniczek wypełnionych sterylną mieszanką glebową i poddano procesowi hartowania. Proces aklimatyzacji przeżyło 92,5% roślin.

Bibliografia

  1. Ahmed M.B., Salahin M., Karim R., Razvy M. A., Hannan M. M., Sultana R., Hossain M., Islam R., 2007. An efficient method for in vitro clonal propagation of a newly introduced plant Stevia rebaudiana Bertoni) in Bangladesh. Am-Euras. J. Sci. Res. 2(2), 121–125.
  2. Anbazhagan M., Kalpana M., Rajendran R., Natarajan V., Dhanavel D., 2010. In vitro production of Stevia rebaudiana Bertoni. Emir. J. Food Agric. 22(3), 216–222.
  3. Bach A., Pawłowska B., 2009. Procesy rozwojowe w kulturze in vitro i typy kultury. W: S. Malepszy (red.), Biotechnologia roślin. PWN, Warszawa, 21–40.
  4. Benford D.J., DiNovi M., Schlatter J., 2006. Safety evaluation of certain food additives: Stevio glicosides.. WHO Food Addit. Ser. 5, 117–144.
  5. Brandle J.E., Starratt A.N., Gijzen M., 1998. Stevia rebaudiana: its agricultural, biological and chemical properties. Can. J. Plant Sci. 78, 527–536.
  6. Cardello H.M.A.B., Dasilva M.A.P.A., Damasio M.H., 1999. Measurement of the relative sweetness of Stevia extract. Aspartame and Cyclamate/Saccharin compared to Sucrose at different concentrations. Plant Foods Hum. Nutr. 54, 119–130.
  7. Carneiro J.W.P., Muniz A.S., Guedes T.A., 1997. Greenhouse bedding plant production of Stevia rebaudiana (Bert) bertoni. Can. J. Plant Sci. 77, 473–474.
  8. Das A., Gantait S., Mandal N., 2011. Micropropagation of an elite medicinal plant: Stevia rebaudiana Bert. Int. J. Agric. Res. 6(1), 40–48.
  9. Debnath M., 2008. Clonal propagation and antimicrobial activity of an endemic medicinal plant Stevia rebaudiana. J. Med. Plant. Res. 2, 045–051.
  10. Felippe G.M., Lucas N.M.C., Behar L., Oliveira M.A.C., 1971. Observacoes a respeito de germinaco de Stevia rebaudiana Bert. Hoehnea 1, 81–93.
  11. Genus J.M.C., 2003. Molecules of interest, Stevioside. Phytochemistry 64, 913–921.
  12. Huxtable R.J,. 2002. Pharmacology and toxicology of stevioside, rebaudioside A, and steviol. In: A.D. Kinghorn (ed.). Stevia. The genus Stevia. Med. Aromat. Plants Ind. Profiles 19, 161–177.
  13. Jagatheeswari D., Ranganathan P., 2012. Studies on micropropagation of Stevia rebaudiana Bert. Int. J. Pharm.. Biol. Archiv. 3(2), 315–320.
  14. Kennelly E.J., 2002. Sweet and non-sweet consituents of Stevia rebaudiana. Bertoni. In: A.D. Kinghorn (ed.), Stevia. The genus Stevia. Med. Aromat. Plants. Ind. Profiles 19, 68–85.
  15. Laribi B., Rouatbi N., Kouki K., Bettaieb T., 2012. In vitro propagation of (Stevia rebaudiana Bert.). A non caloric sweetener and antidiabetic medicinal plant. Int. J. Med. Arom. Plants 2 (2), 333–339.
  16. Larkin P.J., Scowcroft W.R., 1981. Somaclonal variation – a novel source of variability from cell cultures for plant improvement. Theor. Appl. Genet. 60, 197–214.
  17. Lemus-Mondaca R., Vega-Galez A., Zura-Bravo L., Ah-Hen K., 2012. Stevia rebaudiana Bertoni, source of a high-potency natural sweetener: A comprehensive review on the biochemical, nutritional and functional aspects. Food Chem. 132, 1121–1132.
  18. Liu J., Li S.F.Y., 1995. Separation and determination of stevia sweeteners by capillary electroforesis and high performance liquid chromatography. J. Liq. Chromatogr. 18(9), 1703–1719.
  19. Matsukubo T., 2006. Socrose substitutes and their role in caries prevention. Int. Dent. J. SCN 56(3), 119–130.
  20. Megaji N.W., Kumar J.K., Singh V., Kaul V.K., Ahuja P.S., 2005. Introducing Stevia Rebaudiana a natural zero-calorie sweeteners. Curr. Cell Sci. 88(5), 801–804.
  21. Murashige T., Skoog F., 1962. A revised medium for rapid growth and bioassays with tobacco tissue cultures. Physiol. Plant. 15, 473–497.
  22. Nakamura S., Tamura Y., 1985. Variation in the main glycosides of Stevia (Stevia rebaudiana Bertoni). Jpn J. Trop. Agric. 29, 109–116).
  23. Oktaba W., 2000. Metody statystyki matematycznej w doświadczalnictwie. Wyd. 5, Wyd. AR w Lublinie, 15–23, 35–47.
  24. Rafiq M., Dahot M.U., Mangrio S.M., Naqvi H.A., Qarshi I.A., 2007. In vitro clonal propagation and biochemical analysis of field established Stevia rebaudiana Bertoni. Pak. J. Bot. 39(7), 2467–2474.
  25. Sakaguchi M., Kan T., 1982. Japanese researches on Stevia rebaudiana (Bert.) and stevioside. Ci Cult. 34, 235–248.
  26. Savita S.M., Shella K., Sunanda S., Shankar A.G., Ramakrishna P. 2004. Stevia rebaudiana – a functional component for food industry. J. Human Ecol. 15, 261–264.
  27. Soejarto D.D., 2002. Ethnobotany of Stevia and Stevia rebaudiana. In: A.D. Kinghorn (ed.), Stevia. The genus Stevia. Med. Aromat. Plants Ind. Profiles 19, 40–67.
  28. Starratt A.N., Kirbyb C.W., Posca R., Brandle J.E., 2002. Rebaudioside F, a diterpene glycoside from Stevia rebaudiana. Phytochemistry 59, 367.
  29. Thiyagarajan P., Venkatachalam P., 2012. Large scale in vitro propagation of Stevia rebaudiana (bert) for commercial application: Pharmaceutically important and antidiabetic medicinal herb. Indus. Crops Prod. 37, 111–117.
  30. Verma S., Yadav K., Singh N., 2011. Optimization of the protocols for surface sterilization, regeneration and acclimatization of Stevia rebaudiana Bertoni. Am-Euras. J. Agric. Environ. Sci. 11(2), 221–227.
  31. Yang Y., Hsing Y., Chang W., 1981. Clonal propagation of Stevia rebaudiana Bertoni through axillary shoot proliferation in vitro. Bot. Bull. Acad. Sin. 22, 57–62.

Downloads