Wpływ przedsiewnej uprawy roli i pielęgnacji na zachwaszczenie łanu szarłatu uprawnego (Amaranthus hypochondriacus L. Thell.)
STANISŁAW DERYŁO
Katedra Herbologii i Technik Uprawy Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademicka 13, 20-950 LublinŁUKASZ CHUDZIK
Katedra Herbologii i Technik Uprawy Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademicka 13, 20-950 LublinAbstrakt
Eksperyment polowy przeprowadzono w latach 2007–2009 w gospodarstwie indywidualnym – Łukawka, gm. Baranów, woj. lubelskie. Doświadczenie założono metodą bloków losowanych w trzech powtórzeniach na glebie lekkiej o podłożu gliniastym, zaliczanej do kompleksu żytniego dobrego, o odczynie lekko kwaśnym (pH = 6,3–6,5). W doświadczeniu oceniano zachwaszczenie łanu szarłatu uprawnego, tj. liczbę i powietrznie suchą masę chwastów oraz skład gatunkowy. Wykazano, iż najskuteczniejszym zabiegiem mechanicznym ograniczającym zachwaszczenie łanu (liczbę i masę chwastów) było 4-krotne mechaniczne pielenie łanu. Przedsiewna uprawa roli w postaci klasycznej uprawy + wał gładki po zasiewie nasion oraz agregatu przedsiewnego redukowała zachwaszczenie łanu (liczbę chwastów). Natomiast wielkość biomasy chwastów była niezależna od sposobu przedsiewnej uprawy roli. Dominującymi chwastami w łanie szarłatu były następujące gatunki: Chenopodium album, Galinsoga parviflora, Echinochloa crus-galli, Polygonum aviculare i Plantago maior.
Słowa kluczowe:
szarłat uprawny, pielęgnacja łanu, przedsiewna uprawa roli, zachwaszczenie łanuBibliografia
Nalborczyk E., 1999. Rośliny alternatywne rolnictwa XXI wieku i perspektywy ich wykorzystania. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 468, 17-30.
Nalborczyk E., 1996. Nowe rośliny uprawne i perspektywy ich wykorzystania. Nowe rośliny uprawne i perspektywy ich wykorzystania. Nowe rośliny uprawne na cele spożywcze, przemysłowe i jako odtwarzalne źródła energii. Wydaw. SGGW, Warszawa, 5-20.
Nalborczyk E., Wróblewska E., Marcinkowska B., 1994. Amaranthus - nowa roślina uprawna. Wydaw. SGGW, Warszawa, 5-20.
Nalborczyk E., Wróblewska E., Marcinkowska E., Raszewski R., 1994. Amaranthus - nowa roślina uprawna. Amaranthus - perspektywy uprawy i wykorzystanie. Wydaw. SGGW, Warszawa, 3-25.
Prokopowicz D., 2001. Właściwości zdrowotne szarłatu (Amaranthus cruentus). Med. Wet. 57 (8), 559-561.
Putnam D.H., 1991. Grain amaranth - and alternative speciality crop for North America. Univ. Minnesota, St. Paul, 108.
Roszewski R., 1995. Technologia uprawy. Nowe rośliny uprawne - Amaranthus. Wydaw. SGGW, Warszawa, 37-53.
Starczewski J., Maksymiak R., 2011. Wpływ wybranych czynników agrotechnicznych na plonowanie szarłatu uprawnego (Amaranthus ssp.). Zesz. Probl. AP Siedlce, Rolnictwo 60, 65-74.
Ścigalska B., Klima K., 1997. Możliwości uprawy szarłatu (Amaranthus ssp.) na nasiona w warunkach makroregionu południowo-wschodniego. Biul. Reg. ZDR AR Kraków 208, 35-38.
Waszkiewicz C., Nowakowski T., 1996. Wstępne badania wybranych cech fizycznych nasion amaranthusa. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 425, 281-285.
Weber L.E., Applegate W.W., Baltensperger D.D., Ivin M.D., Lehmann I.W., Putnam D.H., 1990. Amaranth grain production quide. Rodale Res. Centrer and American Amaranth Inst. (Amaranthus cruentus). Med. Wet. 57 (8), 559-561.
Katedra Herbologii i Technik Uprawy Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademicka 13, 20-950 Lublin
Katedra Herbologii i Technik Uprawy Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademicka 13, 20-950 Lublin
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.