Abstrakt
Badania polowe przeprowadzono w latach 2004–2006 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej Zawady. Doświadczenie zlokalizowano na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego. Eksperyment polowy założono w układzie split-plot z obiektami kontrolnymi w czterech powtórzeniach. Analizowano trzy czynniki: I – technika uprawy roli pod pszenicę jarą (A1 – siew bezpośredni pszenicy, A2 – uprawa tradycyjna); II – technika uprawy roli pod międzyplon ścierniskowy (B1 – zespół uprawek pożniwnych i siew międzyplonu, B2 – siew bezpośredni międzyplonu); III – roślina uprawiana w międzyplonie ścierniskowym (C1 – gorczyca biała, C2 – facelia błękitna). Celem podjętych badań było określenie wpływu wybranych międzyplonów ścierniskowych (gorczycy białej i facelii błękitnej) na plonowanie pszenicy jarej uprawianej w monokulturze. Badania wykazały, że międzyplony uprawiane na obiektach z uprawą zerową pszenicy jarej istotnie wpływały na plon ziarna, masę tysiąca ziaren i liczbę ziaren w kłosie w porównaniu z obiektami bez roślin międzyplonowych. Jesienne przyoranie międzyplonów w mniejszym stopniu różnicowało wysokość plonu oraz elementów plonowania. W uprawie tradycyjnej rodzaj przyoranej biomasy międzyplonów nie wpływał istotnie na plonowanie pszenicy jarej, jednak stwierdzono niewielki wzrost plonu ziarna i liczby ziaren w kłosie na obiektach po facelii. Wykonanie uprawek pożniwnych przed siewem międzyplonów przyczyniło się do istotnego wzrostu plonu ziarna i masy tysiąca ziaren. Uzyskano również istotnie niższy średni plon ziarna pszenicy w uprawie zerowej w porównaniu z uprawą płużną (tradycyjną).
Bibliografia
Deryło S., 1990. Badania nad regenerującą rolą poplonów ścierniskowych w płodozmianach o różnym udziale zbóż. Rozpr. Nauk. AR Lublin, 127, 1–66.
Droese H., Radecki A., Śmierzchalski L., 1986. Siew bezpośredni. Fragm. Agron. 2(10), 29–42.
Dzienia S., 1998. Ekonomiczno-techniczne uwarunkowania płodozmianu. Acta Acad. Agric. Tech. Olst. Agric. 66, 39–46.
Duer I., 1996. Mulczujący wpływ międzyplonu na plonowanie jęczmienia jarego oraz zawartość wody i azotanów w glebie. Fragm. Agron. 1(49), 28–43.
Dzieżyc J., Nowak L., Panek K., 1987. Dekadowe wskaźniki potrzeb opadowych roślin uprawnych w Polsce. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 314, 35–48.
Gawrońska A., 1997. Zmianowanie roślin a zmęczenie gleby. Acta Acad. Agric. Tech. Olst. Agric. 64, 67–79.
Lepiarczyk A., 1999. Rośliny regenerujące w płodozmianach zbożowych. Zesz. Nauk. AR Kraków 256, 1–81.
Nawrocki S., 1997. Siedliskowe uwarunkowania płodozmianów. Acta Acad. Agric. Tech. Olst. Agric. 64, 45–55.
Pabin J., Biskupski A., Włodek S., 2006. Plonowanie roślin i wilgotność gleby w zależności od uprawy konserwującej stosowanej pod rośliny w różnych zmianowaniach. Konf. Nauk. „Przyrodnicze uwarunkowania produkcji roślinnej”, SGGW Warszawa, 225–226.
Płaza A., 2004. Nawożenie ziemniaka jadalnego biomasą międzyplonów i słomą jęczmienia jarego oraz następcze działanie na pszenżyto ozime. Rozpr. Nauk. 78. Wyd. AP Siedlce.
Radecki A., Opic J., 1991. Metoda siewu bezpośredniego w świetle literatury krajowej i zagranicznej. Rocz. Nauk Rol. Ser. A 109(2), 119–141.
Rudnicki F., Jaskulski D., Dębowski G., 1999. Reakcja odmian pszenicy jarej na termin siewu i nawożenie azotem w warunkach posusznych. Rocz. Nauk Rol. Ser. A 114 (3–4), 97–107.
Stupnicka-Rodzynkiewicz E., 1997. Od teorii de Candolle'a do współczesnych poglądów na zjawisko zmęczenia gleby. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 452, 13–21.
Downloads
Download data is not yet available.
