Celem prezentowanych badań była ocena początkowego tempa wzrostu wybranych 5 gatunków traw, w celu określenia ich przydatności do szybkiego i skutecznego zadarniania przydrożnych skarp w dwóch terminach wysiewu (wiosenny i późnojesienny). Badania przeprowadzono na skarpie usytuowanej wzdłuż drogi krajowej S17. Pomiary długości korzeni i wysokości siewek każdego gatunku wykonano w 10, 20, 30, 40, 50 i 60. dniu od daty siewu. Wykazano, że w warunkach prowadzenia doświadczenia gatunki traw różnią się tempem początkowego wzrostu. Terminy siewu miały istotny wpływ na tempo wydłużania korzeni i wzrostu siewek badanych gatunków traw, bowiem na obiektach z późnojesiennym terminem siewu wszystkie gatunki i odmiany charakteryzowały się najkrótszymi korzeniami i najniższymi siewkami. W obu terminach siewu, niezależnie od roku prowadzenia doświadczeń, siewki L. perenne charakteryzowały się najdłuższymi korzeniami i najwyższymi siewkami w porównaniu z pozostałymi gatunkami. Z kolei siewki P. pratensis w obu powtórzeniach charakteryzowały się najkrótszymi korzeniami i najniższymi siewkami w porównaniu z pozostałymi gatunkami.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
