Wpływ częstotliwości łapania nutrii na ich użytkowość futerkową ocenianą po uboju zwierząt

Abstrakt

Celem pracy była analiza wpływu różnej częstotliwości łapania nutrii na wybrane cechy użytkowości futerkowej tych zwierząt. Doświadczeniem, trwającym od połowy maja do końca października, objęto 74 nutrie odmiany standardowej. Zwierzęta podzielono na trzy grupy  (I – kontrolna, II, III). W każdej grupie nutrie chwytano na początku i na końcu doświadczenia. Zwierzęta z grupy II chwytano dodatkowo co 4 tygodnie, a z III – co tydzień. Po uboju nutrii ustalono 5 cech ich użytkowości futerkowej (masa skóry surowej, długość skóry od czubka nosa do najdalszego wcięcia na grzbiecie, jakość skór, wysokość pokrywy i podszycia oraz SGM – sprężystość, gęstość i miękkość). Dla wszystkich cech użytkowości futerkowej nutrii obliczono średnie arytmetyczne i półprzedziały ufności w celu porównania grup doświadczalnych. Masa skóry suchej samic nutrii, mniejsza niż skór samców, zmniejszała się wraz ze wzrostem częstotliwości łapania zwierząt. Również im częściej nutrie były chwytane, tym gorszą jakość miały ich skóry. Wysokość okrywy kształtowała się różnie w zależności od płci zwierząt – u samic zwiększała się wraz ze wzrostem częstotliwości łapania, u samców zaś nie zależała od częstotliwości tego zabiegu. Wysokość podszycia skór na obu miejscach pomiarowych w obrębie każdej z grup była podobna u obu płci. Gorszymi parametrami cech okrywy włosowej charakteryzowały się samice. Wśród samic najlepsze wskaźniki użytkowości futerkowej miały zwierzęta z grupy I,  a wśród samców – z grupy II.