W pracy oceniono wybrane cechy agrocenozy w zależności od odległości od zadrzewienia śródpolnego. Wyznaczono 10 stanowisk badawczych, na każdym z nich, począwszy od linii zadrzewienia, wkopano w ziemię pojemniki litrowe (słoiki) w odległościach 10 m od siebie. W trakcie badań prowadzono cotygodniowe obserwacje, w których odnotowywano wybrane parametry meteorologiczne: temperaturę powietrza, temperaturę gleby, prędkość wiatru, wilgotność powietrza. Określono także wybrane wskaźniki ekologiczne: liczbę zebranych osobników, gatunków oraz średnią masę bezkręgowców (mg). Założeniem doświadczenia było wykazanie zróżnicowania mikroklimatycznego i biologicznego w zależności od odległości od zadrzewienia. Na tej podstawie przedstawiono zmiany średnich wartości wybranych parametrów meteorologicznych i wskaźników ekologicznych w obrębie kolejnych stanowiskach badawczych. W pracy nie potwierdzono wzrostu bioróżnorodności wraz ze zmniejszeniem się odległości od zadrzewienia. Najwięcej gatunków stwierdzono w środkowej części transektu (stanowiska badawcze 5, 6 i 7), co może być wynikiem dodatkowego wpływu łąki sąsiadującej z danym odcinkiem oraz wyższych średnich temperatur gleby w tym obszarze. Stwierdzono wzrost prędkości wiatru w miarę odległości od zadrzewienia. Potwierdza to fakt, że zadrzewienia hamują prędkość wiatru. Wilgotność powietrza w obrębie badanego obszaru była na podobnym poziomie, można zatem przypuszczać, że zadrzewienia oddziałują stabilizująco na wilgotność powietrza przyległych do nich obszarów.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
