W dwuletnim doświadczeniu wazonowym oceniano możliwość zwiększenia wykorzystania fosforu przez jęczmień jary pod wpływem wapnowania oraz nawożenia siarczanem amonu lub saletrą wapniową. Czynnikami doświadczalnymi było wapnowanie, nawożenie dwoma formami azotu stosowane w dwóch dawkach oraz nawożenie fosforem na dwóch poziomach. Rośliną testową był jęczmień jary, który zbierano w fazie dojrzałości pełnej. Wapnowanie oraz nawożenie saletrą wapniową przyczyniło się do największego wzrostu plonu rośliny testowej. Zawartość fosforu w biomasie jęczmienia zmniejszyła się pod wpływem wapnowania. Niezależnie od pH gleby, zastosowanie formy amonowej azotu prowadziło do zwiększenia zawartości badanego składnika w roślinie. Użycie zwiększonej dawki fosforu spowodowało wzrost koncentracji tego pierwiastka. Wykorzystanie analizowanego składnika z superfosfatu było większe na glebie wapnowanej niż kwaśnej. Rośliny uprawiane na glebie kwaśnej i nawożone saletrą wapniową wykorzystywały fosfor lepiej niż nawożone siarczanem amonu. Odmienną sytuację zaobserwowano w przypadku gleby wapnowanej.