Agronomy Science, przyrodniczy lublin, czasopisma up, czasopisma uniwersytet przyrodniczy lublin
Eksperyment polowy z uprawą pszenicy ozimej prowadzono w Czesławicach (środkowa Lubelszczyzna) w latach 2009–2011. Doświadczenie założono metodą split-block w trzech powtórzeniach, na glebie płowej wytworzonej z lessu. Uprawa roli była zgodna z zasadami agrotechniki typowej dla gatunku. Nawożenie mineralne NPK dostosowano do dużej zasobności gleby w składniki pokarmowe. W badaniach uwzględniono 3 dawki herbicydów, fungicydów i retardanta (100, 75, 50%) oraz rodzaje adiuwanta (powierzchniowo czynny, olejowy, mineralny). Obiekt kontrolny stanowiły poletka bez użycia adiuwanta. Dowiedziono, że redukcja dawek środków ochrony roślin o 50% powodowała istotne zmniejszenie plonu ziarna pszenicy ozimej oraz niektórych elementów struktury plonu w porównaniu z dawką 75% i dawką maksymalną. Dodatek adiuwantów (zwłaszcza olejowego) do cieczy użytkowej sprawiał, że redukcja dawek środków ochrony roślin o 25% nie wpływała na zmniejszenie produkcyjności pszenicy ozimej. Dalsza redukcja (o 50%) dawek środków ochrony roślin, pomimo zastosowania adiuwantów, wpływała negatywnie na plonowanie pszenicy poprzez nasilone nagromadzenie powietrznie suchej masy chwastów w łanie oraz większą podatność zboża na kompleks chorób grzybowych porażających podstawę źdźbła.
You may also start an advanced similarity search for this article.