Celem pracy było porównanie właściwości fizykochemicznych mięśnia półbłoniastego (musculus semimembranosus) jagniąt i cieląt rzeźnych w czasie przechowywania chłodniczego w warunkach próżniowych. Badaniami objęto zwierzęta z chowu masowego, tzn. 24 jagnięta w wieku 120–130 dni (12 maciorek i 12 tryczków) i 17 cieląt rzeźnych w wieku 55–65 dni (9 cieliczek i 8 buhajków). Uwzględniając czas dojrzewania (do 7 dnia postmortem), określono parametry mięsa poszczególnych gatunków: pH, przewodność elektryczną właściwą, wskaźniki barwy L*a*b* wg CIE, wodochłonność, siłę i energię cięcia oraz wartość Tbars. Dla gatunków obliczono korelacje Pearsona pomiędzy parametrami fizykochemicznymi. Stwierdzono, że gatunek istotnie determinował barwę mięsa zwierząt, natomiast czas dojrzewania istotnie poprawiał kruchość. Płeć nie wpływała na oceniane właściwości fizykochemiczne. Dojrzewanie mięsa zapakowanego próżniowo przez 7 dni od uboju pozwala uzyskać mięso kruche (cielęcina) lub bardzo kruche (jagnięcina). W przypadku mięsa jagnięcego najwięcej zależności pomiędzy właściwościami fizykochemicznymi stwierdzono z udziałem barwy czerwonej (a*) i nasyceniem (C*), natomiast w przypadku mięsa cielęcego z jasnością (L*) i udziałem barwy żółtej (b*).
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.