Abstrakt
Badania przeprowadzono na wełnie polskiej owcy górskiej odmiany barwnej. Próby wełny pobrano od losowo wybranych 21 maciorek i 5 tryków, co stanowiło ok. 16% badanej
populacji. Zwierzęta znajdowały się w wieku od 1 do 7 lat i pochodziły z 4 stad zlokalizowanych w okolicy Nowego Targu. Wydzielone zespoły włosowe podzielono na frakcje oraz określono średnią nominalną grubość włókien metodą mikroprojekcyjną, a także wagowy udział w zespole włosowym. Przeprowadzone badania wykazały trójfrakcyjność grubej (powyżej 43 nm) wełny mieszanej u polskiej owcy górskiej odmiany barwnej, przy zdecydowanie dominującym udziale wagowym frakcji okrywowej, znacznym niewyrównaniu typu wełny pomiędzy stadami oraz bez wykazania istotności wpływu zarówno płci, jak i wieku owiec na oceniane cechy.
Bibliografia
Ciuruś J. 1999. Informacja o stanie pogłowia ras owiec objętych programem ochrony zasobów genetycznych w Polsce. Zesz. Nauk. ZHOiK KSHZ SGGW 3/1999, 173–176.
Pakulski T., Osikowski M. 2001. Barwne owce – relikt przeszłości czy też możliwość uatrakcyjnienia produkcji owczarskiej. Rocz. Nauk. Zoot., supl. 11, Kraków, 287–291.
PN-72/P-04900
PN-84/P-80053
Ringdorfer F. 1997. Das Osterreichische Bergschaf und seine Wirtschaftliche Bedeutung. Konferencja Międzynarodowa „Rola owczarstwa górskiego w realizacji krajowych programów hodowlanych dla owiec”, Balice, 53–60.
Ruszczyc Z. 1981. Metodyka badań zootechnicznych. PWRiL, Warszawa.
Statistical product and service solution base version 12.0 for Windows. 2004. SPSS inc. USA.
Wójcikowska-Soroczy ka M., Radzik-Rant A., Sztych D. 1992. Owce występujące w kraju i ich wełna. Izba Wełny w Gdyni, 6–15.
Wójcikowska-Soroczy ka M. (red.) 1998. Hodowla owiec. Fundacja „Rozwój SGGW”, Warszawa.
Downloads
Download data is not yet available.
