Analiza popularności i kierunków rozwoju polskiej woltyżerki

Abstrakt

Celem pracy była analiza poziomu znajomości oraz zakresu wykorzystania woltyżerki w środowisku jeździeckim, jak również określenie szans jej rozwoju w Polsce. Badania przeprowadzono za pomocą ankiety składającej się z 18 pytań i zagadnień, z zestawami od 2 do 8 sugerowanych możliwości odpowiedzi. Frekwencję poszczególnych wariantów odpowiedzi przedstawiono w formie procentowej, a istotność różnic między wartościami procentowymi określono za pomocą testu Parkera. W badaniach uczestniczyło 78 osób czynnie uprawiających jazdę konną. Termin „woltyżerka” jest powszechnie znany respondentom (97,43%) i większość z nich (83,33%) stwierdziła, że konieczny jest rozwój tej dziedziny aktywności ruchowej. Jednak większość ankietowanych (71,79%) wskazała na posiadanie niewielkich uzdolnień do uprawiania woltyżerki lub zupełny brak takich uzdolnień (odpowiednio 42,3 i 29,49%). Ponad 50% wskazało na przydatność woltyżerki w nauce jazdy konnej, natomiast 39,74% uznało to za obojętne. Najbardziej zaskakuje, iż ankietowani bez względu na  umiejętności nie mieli podczas nauki jazdy konnej styczności z woltyżerką lub styczność była w znacznym stopniu ograniczona. Dlatego woltyżerka jako forma aktywności ruchowej powinna być na szeroką skalę popularyzowana, gdyż obecny stan wiedzy i umiejętności osób uprawiających jeździectwo w naszym kraju są w tej dziedzinie niewystarczające. Warto wnioskować do instytucji organizujących kursy instruktorów nauki jazdy konnej zarówno o wprowadzenie obowiązkowej części zajęć teoretycznych i praktycznych z zakresu woltyżerki jako nieodzownego etapu nauki jazdy konnej dla początkujących, jak i o włączenie jej elementów do treningu zaawansowanych jeźdźców. Można przypuszczać, że takie działania przyczynią się m.in. do wzrostu popularności woltyżerki jako dyscypliny sportowej oraz podniesienia poziomu wyszkolenia jeździeckiego i ogólnej sprawności fizycznej społeczeństwa.