Klimatyczne uwarunkowania rozwoju agroturystyki w okresie zimowym na obszarze Polski nizinnej

Abstrakt

Celem opracowania jest charakterystyka warunków termicznych i śnieżnych w okresie zimowym sprzyjających uprawianiu turystyki na obszarze Polski nizinnej. Wykorzystano średnie miesięczne wartości temperatury powietrza i liczby dni z pokrywą śnieżną o grubości ≥ 1 cm z 53 stacji meteorologicznych Polski z okresu 1970/1971–1999/2000. Obliczono średnią temperaturę okresu zimowego XII–III, stopień ostrości zimy wg Paczosa, ilość miesięcy z ujemną temperaturą powietrza w okresie zimowym, liczebność zim z dodatnią temperaturą powietrza we wszystkich miesiącach, ilość dni z pokrywą śnieżną ≥ 1 cm. Wykazano wyraźne złagodzenie zimy – jej średnia temperatura wzrosła i zmieniała się od 1,0°C na zachodzie Polski i w dolinie środkowej Odry do –2,0°C na jej północno-wschodnim krańcu w porównaniu z okresem 1950/51–1974/75, kiedy odpowiednie wartości wynosiły 0,5°C i –3,5°C. W 15-leciach 1970/71–1984/85 i 1985/86–1999/2000 liczba miesięcy o ujemnej temperaturze powietrza zmniejszyła się z 33 do 23. W 15-leciu 1985/86–1999/2000 pojawiły się cztery zimy o dodatniej temperaturze wszystkich miesięcy zimowych. Stwierdzono statystycznie istotny związek pomiędzy wartością średniej temperatury zimy a stopniem śnieżności zimy wyrażonym przez liczbę dni z pokrywą śnieżną ≥ 1cm określony równaniem: y = –11,71x + 35,036 (R = 0,8284). Zależność ta wskazuje, że wraz z postępującym ociepleniem klimatu będzie zmniejszała się liczba dni z pokrywą śnieżną, co wpłynie na pogorszenie się warunków do uprawiania różnych sportów zimowych związanych z obecnością pokrywy śnieżnej i negatywnie wpłynie na walory estetyczne krajobrazu.