Characteristics of the trunks of horses used for classic hippotherapy
Michał Pluta
Department of Horse Breeding and Use, University of Life Sciences in Lublin Akademicka 13, 20-950 LublinAbstrakt
With the view of characterising trunks of horses used in hippotherapy, a zoometric analysis was conducted on 33 specimens at 9 different locations. 61% of the examined animals were geldings and 39% were mares. The following breeds were represented: the Hucul (28% of the 33 horses), the Felin pony (15%), the Malapolski horse, the Polish noble half-bred horse (9% each), the Konik, the Arab-konik, the Shetland pony (6% each), the Bilgorajski horse (3%), together with 18% horses of unknown origin. The conducted measurements made it possible to prepare a graphic visualisation of the upper line (height and length) as well as the side line (width) of the trunks. An average length of the horse’s back (used in therapy) ranged between 65.8 cm and 84.8 cm. An average width of the trunk measured at shoulder was between 34.0 cm and 37.2 cm, at back – 50.0 cm to 56.0 cm, and at croup – 42.0 cm to 48.6 cm. Trunk’s cross section was found to be either oval or round. Centres where several horses (4 to 6) are kept and which are characterised by varying parameters, can satisfy the needs of all admitted clients, according to the principle that a patient’s disability and weight determine the choice of a horse suitable for therapy. The various forms of the barrel make it a universal rehabilitation „tool”.
Słowa kluczowe:
horse, hippotherapy, zoometric measurements, trunk shapeBibliografia
Jackowski M., 1994. Koń w hipoterapii. Hipoterapia 1–4 (9–12), 52–55.
Kaproń M., Nowak P., 2000. Wskaźniki pokrojowe koni wykorzystywanych w hipoterapii. Zesz. Nauk. Przegl. Hod. 50, 119–128.
Łojek J., 2006. Pokrojowe uwarunkowania wyboru konia do hipoterapii. Przegl. Hip. 2, 28–34.
Nowogrodzki H., 2008. Wyposażenie gabinetów rehabilitacji i sal gimnastycznych. Informator reklamowy. Producent Sprzętu Rehabilitacyjnego. Włocławek.
Nowotny J., 1998. Podstawy fizjoterapii. AWF Katowice.
Prawocheński R., 1947. Hodowla koni, t. 1. PINGW, Puławy.
Sasimowski E., Pietrzak S., Hulewicz A., 1984. Zmienność ukształtowania górnej linii tułowia koni oraz projekt metody i przyrządu do jej pomiarów. Annales UMCS, 2, 28, sec. EE, Zootechnica, 269–280.
Strauβ I., 1996. Hipoterapia – neurofizjologiczna gimnastyka w leczeniu na koniu. Fundacja na rzecz Rozwoju Rehabilitacji Konnej Dzieci Niepełnosprawnych, Kraków.
Strumińska A., 2003. Psychopedagogiczne aspekty hipoterapii dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie. PWRiL, Warszawa.
Swift S., 2005. Dosiad naturalny. Harmonia jeźdźca i konia 2. Galaktyka, Łódź.
Teichmann Engel B., 2004. Terapeutyczna jazda konna II. Strategie rehabilitacji. Fundacja na rzecz Rozwoju Rehabilitacji Konnej Dzieci Niepełnosprawnych, Kraków.
Wyżnikiewicz-Nawracała A., 2002. Jeździectwo w rozwoju motorycznym i psychospołecznym osób niepełnosprawnych. AWFiS, Gdańsk.
Department of Horse Breeding and Use, University of Life Sciences in Lublin Akademicka 13, 20-950 Lublin
Licencja
Od 2022 r. artykuły są udostępniane na zasadach licencji Creative Commons uznanie autorstwa 4.0 międzynarodowa (CC BY 4.0). Artykuły opublikowane przed 2022 r. są dostępne na zasadach licencji Creative Commons uznanie autorstwa – użycie niekomercyjne – bez utworów zależnych 4.0 międzynarodowa (CC BY-NC-ND 4.0).
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej, nie jest rozpatrywany do publikacji w innych wydawnictwach.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła i wkładzie poszczególnych osób.
