Celem pracy było opracowanie systemu oceny wydolności ruchowej koni na podstawie wybranych wymiarów biometrycznych. Badaniami objęto 12 dorosłych koni gorącokrwistych, na których wykonano 10 pomiarów biometrycznych metodą tradycyjną oraz 2 pomiary parametrów wydolności ruchowej przeprowadzone w stępie i kłusie. Na podstawie uzyskanych wyników zaproponowano ocenę wydolności ruchowej koni za pomocą pomiarów biometrycznych. Zgromadzone dane opisano z wykorzystaniem opisowych charakterystyk statystycznych i wieloczynnikowej analizy wariancji (ANOVA GLM) oraz korelacji Pearsona. Stwierdzono, że wymiary biometryczne koni, a w szczególności długość łopatki i długość uda, pozwalają scharakteryzować ich wydolność ruchową w stępie i kłusie. Jeździec ma wpływ na zwiększenie długości kroku koni jedynie w stępie, natomiast podczas kłusa takich oddziaływań nie potwierdzono. Zaproponowany w pracy projekt oceny wydolności ruchowej koni może mieć zastosowanie we wstępnym wyborze koni do określonego rodzaju użytkowania.