Celem pracy było porównanie wartości rzeźnej tusz i jakości żywieniowej mięśnia półbłoniastego jagniąt i cieląt rzeźnych. Badaniami objęto 24 jagnięta w wieku 120–130 dni (12 maciorek i 12 tryczków) i 17 cieląt rzeźnych w wieku 55–65 dni (9 cieliczek i 8 buhajków) z chowu masowego. Oceniono wydajność poubojową, klasę uformowania i otłuszczenia tusz, dokonano dysekcji udźca; oznaczono podstawowy skład chemiczny mięsa i zawartość żelaza hemowego oraz obliczono wartość energetyczną i wskaźniki jakości żywieniowej (NQI) dla białka, tłuszczu i żelaza. Wykazano, że tusze cieląt rzeźnych w porównaniu z jagnięcymi wykazywały istotnie większą wydajność poubojową ciepłą (59,74 vs. 44,61%) i zimną (58,18 vs. 43,90%) oraz większy udział udźca w tuszy (29,77 vs. 25,91%), który zawierał istotnie więcej mięsa (o 9,49 p.p.) i mniej tłuszczu (o 9,16 p.p.) w porównaniu z jagniętami rzeźnymi. Mięso jagniąt zawierało natomiast istotnie mniej białka, a więcej tłuszczu i żelaza hemowego w porównaniu z mięsem cieląt. Jagnięcina charakteryzowała się istotnie większą kalorycznością i wyższym indeksem jakości żywieniowej dla tłuszczu i żelaza, niższym natomiast indeksem dla białka w porównaniu z cielęciną. Mięso ocenianych gatunków może być źródłem żelaza w diecie. Porcja 172 g mięsa jagnięcego lub 226 g mięsa cielęcego dostarcza znaczącej ilości (tj. 2,1 mg) tego pierwiastka w przyswajalnej formie hemowej.