Agronomy Science, przyrodniczy lublin, czasopisma up, czasopisma uniwersytet przyrodniczy lublin
Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Agronomy Science Baner text

Tom 70 Nr 1 (2015)

Artykuły

Wstępna ocena zmienności i stabilności plonowania mieszańców kukurydzy

DOI: https://doi.org/10.24326/as.2015.1.3
Przesłane: 9 maja 2019
Opublikowane: 10-03-2015

Abstrakt

Duża liczba mieszańców kukurydzy wymaga poznania ich interakcji ze środowiskiem jeszcze przed rejestracją. Celem pracy było poznanie zmienności oraz stabilności plonowania nowych, eksperymentalnych mieszańców kukurydzy na podstawie doświadczeń przeprowadzonych w kilku miejscowościach. Materiał badawczy stanowiło 25 mieszańców kukurydzy, w tym 22 mieszańce eksperymentalne i trzy odmiany wzorcowe – MAS 15P, Ricardinio, Lindsey. Mieszańce wysiano w pięciu miejscowościach w Polsce w układzie losowanych bloków na poletkach o powierzchni 15 m2. Do oceny zmienności i stabilności plonu ziarna badanych mieszańców wykorzystano wielowymiarową metodę analizy wariancji oraz metody jednowymiarowe: wariancję stabilności Shukli, współczynnik regresji (bi) i odchylenie od prostej regresji (S2di) według Eberharta i Russella oraz dwie metody nieparametryczne: metodę Kanga i zmodyfikowaną metodę rang grup jednorodnych i współczynnika zmienności (RD+V). Na podstawie wartości efektów głównych oraz odpowiadających im wartości poziomów istotności wskazano wysoko plonujące i stabilne mieszańce, które nie wykazywały istotnej interakcji z warunkami w poszczególnych miejscowościach. Zastosowane mierniki parametryczne pozwoliły na ocenę stabilności typu biologicznego i nadają się do oceny mieszańców, które będą uprawiane w gorszych warunkach. Mieszańcami pozytywnie reagującymi na poprawę warunków agronomicznych, czyli mieszańcami intensywnymi były SMH 1856-1304, SMH 1854-1302, KBK 13194, KBK 13196. Najwyższą rolniczą stabilnością plonowania charakteryzowały się mieszańce SMH 1856-1304 i SMH 1866-1314, które uzyskały wysokie plony w większości miejscowości.

Bibliografia

  1. Brederkamp J., 1974. Nonparametric Prüfung von Wechsewirkung. Psychol. Beitr. 16, 398–416.
  2. Bujak H., Jedyński S., Kaczmarek J., 2008a. Ocena stabilności plonowania odmian żyta ozimego na podstawie parametrycznych i nieparametrycznych metod. Biul. IHAR 250, 189–201.
  3. Bujak H., Jedyński S., Kaczmarek J., 2008b. Zastosowanie metody rang grup jednorodnych
  4. i współczynnika zmienności do badania stabilności plonowania odmian żyta. Biul. IHAR 250, 217–224.
  5. Bujak H., Nowosad K., Warzecha R., 2014. Evaluation of maize hybrids stability using parametric and nonparametric methods. Maydica 59, 170–175.
  6. Bujak H., Tratwal G., Weber R., Kaczmarek J., Gacek E., 2013. An analysis of spatial similarity in the variability of yields of winter wheat (Triticum aestivum L.) cultivars in Western Poland. Zemdirbyste-Agriculture 100, 311–316.
  7. Caliński T., 1960. On a certain statistical method of investigating interaction in serial experiments with plant varieties. Bull. Acad. Pol. Sci. 12, 565–568.
  8. Caliński T., Czajka S., Kaczmarek Z., 1987. A model for the analysis of series of experiments re-peated at several places over a period of years. I. Theory. Biul. Oceny Odm. 10, 35–71.
  9. Caliński T., Czajka S., Kaczmarek Z., Krajewski P. Siatkowski I, Pilarczyk W., 2003. Metodyka statystyczna i obsługa programu SERGEN przeznaczonego do analizy doświadczeń odmiano-wych i genetyczno-hodowlanych. Wyd. Instytutu Genetyki Roślin PAN w Poznaniu, Poznań.
  10. De Kroon J., Van der Laan P., 1981. Distribution-free test procedures in two-way layout: a concept of rank-interaction. Stat. Neerl. 35, 189–213.
  11. Eberhart S.A., Russell W.A., 1966. Stability parameters for comparing varieties. Crop. Sci. 6,
  12. –40.
  13. Fan X.M., Kang M.S., Chen H., Zhang Y., Tan J., XU C., 2007. Yield stability of maize hybrids evaluated in multi-environment trials in Yunnan. China Agron. J. 99, 220–228.
  14. Fox P.N., Skovmand B., Thompson B., Braun H.J., Cormier R., 1990. Yield and adaptation of hexaploid spring triticale. Euphytica 47, 57–64.
  15. Hanson W.D., 1970. Genotypic stability. Theor. Appl. Genet. 40, 226–231.
  16. Hildebrand H., 1980. Asymptotische vertailungsfreie Rangtests in linearen Modellen. Med. Inform. Stack. 17, 344–349.
  17. Haufe W., Geidel H., 1984. Vorschlag eines Schätzverfahrens zur Klassifizierung von Versuchser-gebnissen. Arbeitsgemeinschaft der Saatzüchtleiter. A-8952 Irdning, 257–290.
  18. Hopkins A.A., Vogel K.P., Moore K.J., Johnson K.D., Carlson L.T., 1995. Genotype effects and genotype by environment interactions for trait of elite switchgrass populations. Crop Sci. 35, 125–132.
  19. Hühn M., 1990a. Non parametric measures of phenotypic stability. Part. 1. Theory. Euphytica 47, 189–194.
  20. Hühn M., 1990b. Non parametric measures of phenotypic stability. Part. 2. Application. Euphytica 47, 195–201.
  21. Hühn M., 1996. Non parametric analysis of genotype-environment interaction by ranks. In: Kang M.S., Gauch H.S. (ed.), Genotype by environment interaction. CRC Press, Boca Raton,
  22. –271.
  23. Kang M.S., 1988. A rank sum method for selecting high yielding and stable crop genotypes. Cereal Res. Commun. 16, 113–115.
  24. Khan M.H., 2013. Evaluation of maize genotypes for grain yield stability under temperate conditions of Kashmir Valley. Can. J. Plant Breed. 1 (2), 77–79.
  25. Kubinger K.D., 1986. A note on non-parametric tests for the interaction on two-way layouts. Biom-et. J. 28, 67–72.
  26. Lee E. A., Doerksen T.. K., Kannenberg L.W., 2003. Genetic Components of Yield Stability in Maize Breeding Populations. Crop Sci. 43, 6, 2018–2027.
  27. Scapim C.A., Oliveira V.R., Braccini A.L., Cruz C.D., Andrade C.A.B., Vidigal M.C. G., 2000. Yield stability in maize (Zea mays L.) and correlations among the parameters of the Eberhart and Russell, Lin and Binns and Huehn models. Genet. Mol. Biol. 23, 387–393.
  28. Shukla G.K., 1972. Some aspects of partitioning genotype-environmental components of variability. Heredity 29, 237–245.
  29. Worku M., Zelleke H., 2008. Genotype x environment interaction and yield stability of maize. East Afr. J. Sci. 2, 7–12.
  30. Wricke G., 1962. Über eine Methode zur Erfassung der ökologischen Streubereite in Feldversuchen. Z. Pflanzenzucht. 47, 92–96.
  31. Yue G.L., Roozemboom K.L., Schapaugh W.T. Jr, Liang G.H., 1997. Evaluation of soybean using parametric and nonparametric stability estimates. Plant Breed. 116, 271–275.

Downloads

Download data is not yet available.

Podobne artykuły

1 2 3 4 5 6 7 8 9 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.