Wykorzystanie metody fitoindykacji do identyfikacji uwilgotnienia siedlisk łąkowych w dolinie Ochoży
Antoni Grzywna
Danuta Urban
Abstrakt
Podstawą identyfikacji warunków wilgotnościowych mogą być różne elementy siedliska, do których należą: rodzaj gleby, typ zasilania, stosunki wodne, zbiorowiska roślinne. W niniejszej pracy wykorzystano metodę fitoindykacji opartą na znajomości wymagań wilgotno-ściowych poszczególnych gatunków roślin łąkowych tworzących zbiorowisko. W tym celu zastosowano 10-stopniowa skalę Klappa, ustalając wymagania poszczególnych gatunków. Średnia liczba wilgotnościowa wyliczona na podstawie tabeli zdjęć fitosocjologicznych wynosi 5,8, co jest wynikiem sytuującym obiekt na granicy siedliska świeżego i wilgotnego przesychającego z tendencją do obniżania się uwilgotnienia. Kolejnym sposobem identyfikacji jest indykacja uwilgot-nienia siedlisk na podstawie amplitud wilgotnościowych zbiorowisk roślinnych. Najwięcej zdjęć fitosocjologicznych zaliczono do siedlisk suchych okresowo nawilżanych B3 oraz wilgotnych przesychających C2. Najmniejsze powierzchnie zajmowały siedliska bagienne E3.
Słowa kluczowe:
obiekt melioracyjny, zbiorowiska łąkowe, rośliny wskaźnikoweBibliografia
Grynia K., 1967. Zmiany w szacie roślinnej terenów zmeliorowanych w zależności od uwilgotnienia i właściwości glebowych. Zesz. Prob. Post. Nauk Rol., 72, 181–198.
Grzegorczyk S., Grabowski K., Benedycki S., 2001. Zmiany roślinności łąkowej w zależności od użytkowania. Zesz. Prob. Post. Nauk Rol., 478, 35–40.
Grzywna A., 2004. Wpływ działania urządzeń piętrzących na dynamikę zmian warunków wodnych gleb hydrogenicznych. Inżynieria Rolnicza, 2 (57), 35–44.
Grzywna A., Urban D., 2006. Wykorzystanie koncepcji waloryzacji produkcyjnej i przyrodniczej na przykładzie doliny rzeki Ochoża. Infrastruktura i ekologia terenów wiejskich, 4, 2, 29–41
Guz T., 1996. Hydropedologiczna charakterystyka wybranych dolin rzecznych na Wyżynie Lubelskiej i Roztoczu. Wiad. IMUZ, 18, 4, 119–148.
Kiryluk A., 2001. Zmiany poziomu wód gruntowych i właściwości fizycznych gleb pobagiennych w aspekcie produkcji biomasy i ochrony ekosystemu łąkowego. Zesz. Prob. Post. Nauk Rol., 476, 389–395.
Kryszak A., 2004. Synantropizacja wybranych zbiorowisk łąkowych. Woda – Środowisko – Obszary Wiejskie, 4, 1, 201–208.
Matuszkiewicz W., 2001. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. PWN Warszawa.
Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M., 2002. Vascular plants of Poland. A checklist Pol. Bot. Stud., Guidebook, Kraków.
Okruszko H., 1992. Siedliska hydrogeniczne, ich specyfika i zróżnicowanie. Biblioteczka Wiadomości IMUZ, 79, 5–23.
Oświt J., 1992. Identyfikacja warunków wilgotnościowych w siedliskach łąkowych za pomocą wskaźników roślinnych (metoda fitoindykacji). Biblioteczka Wiadomości IMUZ, 79, 39–67.
Roo-Zielińska E., 2001. Gatunki charakterystyczne zbiorowisk łąkowych z klasy Molinio-Arrhenatheretea jako wskaźniki warunków siedliskowych. Prz. Geogr., 178, 231–260.
Trzaskoś M., Szydłowska J., Stelmaszyk A., 2006. Zioła w zbiorowiskach śródleśnych łąk w aspekcie użytkowym i krajobrazowym. Annales UMCS, sec. E, Agricultura 61, 319–331.
Urban D., 2002. Differention of hydrogenic sites and of the soil cover of the Tarasinca valley (near Osowa). Acta Agrophysica, 68, 235–244.
Urban D., Grzywna A., 2003. Zbiorowiska roślinności łąkowej z klasy Molinio-Arrhenatheretea w dolinie Ochoży. Annales UMCS, sec. E, Agricultura 58, 155–166.
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
