Agronomy Science, przyrodniczy lublin, czasopisma up, czasopisma uniwersytet przyrodniczy lublin
Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
Agronomy Science Baner text

Tom 72 Nr 2 (2017)

Artykuły

Charakterystyka florystyczna łąk i niektórych zbiorowisk przyległych zachodniej oraz środkowej części Płaskowyżu Kolbuszowskiego

DOI: https://doi.org/10.24326/as.2017.2.5
Przesłane: 10 stycznia 2019
Opublikowane: 09-08-2017

Abstrakt

Przedmiotem badań były zbiorowiska łąkowe, szuwarowe, murawy bliźniczkowe i psammofilne na terenie 48 miejscowości w zachodniej i centralnej części Płaskowyżu Kolbuszowskiego. W terenie wykonano 550 zdjęć fitosocjologicznych metodą Braun-Blanqueta w ciągu trzech sezonów wegetacyjnych, w latach 2011–2013. Florę naczyniową łąk, pastwisk oraz mokradeł centralnej i zachodniej części Płaskowyżu Kolbuszowskiego scharakteryzowano pod względem wielu cech. Uwzględniano rodzinę botaniczną, grupę użytkową, trwałość biologiczną, formę życiową, częstotliwość występowania, pochodzenie, siedlisko, właściwości zdrowotne, miododajność oraz przynależność do klasy fitosocjologicznej. Ogółem w obrębie badanych płatów roślinnych na Płaskowyżu Kolbuszowskim stwierdzono 338 gatunków roślin naczyniowych, w tym 42 trawy, 21 roślin bobowatych, 37 turzyc, sitów i skrzypów, 30 drzew i krzewów oraz 208 ziół i chwastów. Najczęściej spotykano gatunki należące do rodzin botanicznych: Asteracea, Poaceae, Cyperaceae. Najwyższą klasę frekwencji osiągnęły Holcus lanatus i Juncus effusus. Najliczniejszą grupę stanowiły gatunki o najniższych klasach frekwencji. Najwięcej gatunków zakwalifikowano do klasy Molinio-Arrhenatheretea, a następnie do Phragmitetea i Artemisietea vulgaris. Dominowały gatunki rodzime. Gatunki lecznicze oraz lecznicze i trujące stanowiły 36,1% całej flory, a rośliny pyłkodajne i nektarodajne aż 65,7%.

Bibliografia

  1. Antkowiak L., 1998. Rośliny lecznicze. Wyd. AR w Poznaniu, Poznań, 1–217.
  2. Barabasz-Krasny B., 2002. Sukcesja roślinności na łąkach, pastwiskach i nieużytkach porolnych Pogórza Przemyskiego. Fragm. Flor. Geobot. Polonica, Suppl. 4, 3–81.
  3. Bata A., Lawera H., 1997. Kolbuszowa w gminie i okolicy. Roksana, Krosno, 5.
  4. Brągiel P., Trąba C., 2013. Flora łąk Zakładu Doświadczalnego Instytutu Zootechniki w Odrzechowej objętych programem rolnośrodowiskowym. Woda Śr. Obsz. Wiej. 13, 15–30.
  5. Bremness L., 1991. Wielka księga ziół. Wiedza Życie, Warszawa.
  6. Chmiel J., 1993. Flora roślin naczyniowych wschodniej części Pojezierza Gnieźnieńskiego i jej antropogeniczne przeobrażenia w wieku XIX i XX. Cz. 1 i 2. Sorus, Poznań.
  7. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin. Dz.U. 2014 poz. 1409.
  8. Falińska K., 1997. Ekologia roślin. Wydaw. Nauk. PWN, Warszawa.
  9. http://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%82askowy%C5%BC_Kolbuszowski.
  10. Kołtowski Z., 2006. Wielki atlas roślin miododajnych, PW Rzeczpospolita, Warszawa.
  11. Kondracki J. 2009. Geografia regionalna Polski. Wydaw. Nauk. PWN, 305–312.
  12. Kostuch R. 1996. Rośliny terapeutyczne w runi beskidzkich użytków zielonych. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 442, 277–284.
  13. Kozłowska T. 2002. Rozpoznanie zbiorowisk łąkowych w siedliskach grądowych i murszowiskowych oraz ich plonowanie. Fragm. Agron. 74, 225–235.
  14. Kryszak A. 2006. Różnorodność florystyczna łąk i pastwisk w Wielkopolsce. W: Człowiek i środowisko przyrodnicze Pomorza Zachodniego, t. 1, Szczecin, 169–175.
  15. Kryszak A., Grynia M., Kryszak J. 2004. Ważniejsze kierunki sukcesji łąk na terenach przekształconych antropogenicznie w dolinie Baryczy. Rocz. Gleb. 40(2), 259–268.
  16. Matuszkiewicz W. 2008. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Vademecum Geobotanicum, Wydaw. Nauk. PWN, Warszawa, 1–537.
  17. Mirek Z. 1981. Problemy klasyfikacji roślin synantropijnych. Wiad. Bot. 25(1), 45–54.
  18. Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając H., 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland a checklist. Institute of Botany, PAN, Kraków.
  19. Mosek B., Miazga S., 2008. Zróżnicowanie fitosocjologiczne i gospodarcze z klasy Molinio-Arrhenatheretea w dolinie Urzędówki. Annales UMCS, sec. E, Agricultura 63(3), 78–88.
  20. Nowiński M., 1967. Polskie zbiorowiska trawiaste i turzycowe. PWRiL, Warszawa, 1284.
  21. Pawlaczyk P., Jermaczek A., 2000. Poradnik lokalnej ochrony przyrody. Lubuski Klub Przyrodników, Świebodzin, 1–287.
  22. Šantrůček J., Svobodová M., Brant V., 2002. Changes of botanical composition of grasslands under different ways of management. Rostl. Výroba 8, 499–504.
  23. Štýbnarová M., Hakl J., Krhovjáková J., Pozdišek J., 2009. Botanical composition of pasture sward influence by intensity of utilisation and mineral fertilisation. Grassland Sci. Eur. 14, 261–264.
  24. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B., 1986. Rośliny polskie, t. 1 i 2. PWN, Warszawa.
  25. Thellung A. 1915. Pflanzenwanderungen unter dem Einfluss des Menschen. Engler Bot. Jahrb., Leipzig 53(3–5), Beibl. 116, 37–68.
  26. Tokarska-Guzik B., Dajdok Z., Zając M., Zając A., Urbisz A., Danielewicz W., Hołdyński C., 2012. Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwa-zyjnych. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Warszawa.
  27. Trąba C., Wolański P., Oklejewicz K., 2004. Zbiorowiska roślinne nieużytkowanych łąk i pól w dolinie Sanu. Łąk. Pol. 7, 207–238.
  28. Trąba C., Wolański P., Rogut K., 2014. Studium etnobotaniczne. Znaczenie roślin w kulturze, tradycji i życiu człowieka. Pro Carpathia, Rzeszów.
  29. Trąba C., Wolański P., Rogut K., Żółty G., 2012. Znaczenie łąk i pastwisk w kształtowaniu środowiska i zachowaniu bioróżnorodności. W: K. Zarzecka, S. Kondracki, J. Skrzypczyńska (red.), Współczesne dylematy polskiego rolnictwa. Cz. II. PSW w Białej Podlaskiej, 471–480.
  30. Trąba C., Wyłupek T., 1999. Rośliny terapeutyczne w niektórych zbiorowiskach łąkowych doliny Poru. Fol. Univ. Agric. Stetin. 197, Agricultura 75, 329–334.
  31. Trzaska R., Trzaska T., 1995. Środowisko fizyczno-geograficzne Rakszawy. W: T. Babiarz, A. Bardjan, W. Bolesławski, W. Opaliński, J. Wilczek (red.), Ocalić od zapomnienia. Materiały do monografii Rakszawy. Społeczno-Kulturalne Towarzystwo Przyjaciół Rakszawy, Rakszawa, 7–20.
  32. Wilkaniec Z., Szymaś B., Wyrwa F., 1996. Łąki trwałe jako baza pokarmowa i siedliskowa dla pszczół. Rocz. AR Pozn. 284, Rolnictwo 47, 105–110.
  33. Wolański P., Trąba C., 2007. Flora łąk i pastwisk Pogórza Dynowskiego. Woda Śr. Obsz. Wiej. 7(2b), 195–204.
  34. Wolański P., Trąba C., Rogut K., 2015. Występowanie oraz wartość paszowa ziół i runi łąkowej z ich udziałem na Pogórzu Dynowskim. Woda Śr. Obsz. Wiej. 15(3), 127–144.
  35. Wyłupek T., Trąba, C. 1999. Rośliny pyłkodajne i nektarodajne w runi lak dolinowych Kotliny Zamojskiej. Folia Univ. Agric. Stetin., Agricultura 75, 359–362.
  36. Zarzycki K., Trzcińska-Tacik H., Różański W., Szeląg Z., Wołek J., Korzeniak U., 2002. Ecological indicator values of vascular plant of Poland. Institute of Botany, PAN, Kraków, 1–181.
  37. Żyszkowska M., 2004. Różnorodność gatunkowa użytkowanych i nieużytkowanych łąk w dolinie rzeki górskiej-Bystrzycy Dusznickiej. Woda Śr. Obsz. Wiej. 4, 2b(12), 161–174.

Downloads

Download data is not yet available.

Podobne artykuły

1 2 3 4 5 6 7 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.