Reakcja pszenicy ozimej na doglebowe i dolistne stosowanie azotu
Jan Buczek
Barbara Kryńska
Renata Tobiasz-Salach
Abstrakt
Badania przeprowadzono w latach 2000–2002 na polu doświadczalnym należącym do Stacji Dydaktyczno-Badawczej Wydziału Biologiczno-Rolniczego Uniwersytetu Rzeszowskie-go. Badano wpływ zróżnicowanych dawek i sposobów stosowania azotu na wielkość, strukturę plonu i jakość ziarna pszenicy ozimej. Czynnikami doświadczenia były: A – odmiany pszenicy ozimej Begra i Kobra; B – poziomy nawożenia azotem doglebowo (saletra amonowa) i dolistne stosowanie mocznika. Plon ziarna obu odmian był uzależniony od dawki azotu, a przy poziomie nawożenia 120 kg · ha–1 również od sposobu jego stosowania. Badane odmiany pszenicy reagowały istotnym wzrostem plonu na zwiększenie dawki azotu w stosunku do kontroli. Dawka 120 kg N · ha–1 – 60 kg · ha–1 w formie sypkiej i 60 kg · ha–1 jako trzykrotny zabieg dokarmiania mocznikiem w porównaniu z dawką 120 kg N · ha–1 w całości aplikowaną w formie sypkiej spowodowała większy przyrost plonu ziarna obu odmian pszenicy i jego elementów składowych. Zwiększenie dawki azotu z 60 do 120 kg · ha–1 zwiększyło zawartość białka i potasu w ziarnie obu odmian, zmniejszyło natomiast zawartość fosforu, nie powodując jednocześnie zróżnicowania zawartości magnezu i wapnia. Sposób aplikacji azotu nie miał wpływu na zawartość białka i makroelementów w ziarnie pszenicy.
Słowa kluczowe:
dawki azotu, nawożenie doglebowe i dolistne, plon, składowe plonu, odmiany, jakość ziarnaBibliografia
Chrzanowska-Drożdż B., Gil Z., Liszewski M., Malarz W., 2004. Wysokość plonu ziarna pszenicy ozimej w zależności od dawki i sposobu nawożenia azotem. Biul. IHAR 233, 29–38.
Czuba R., 2000. Nawozy zawiesinowe – nowoczesna generacja nawozów płynnych. Wieś Jutra 11, 11–14.
Fotyma E., 2000. Zasady nawożenia azotem z wykorzystaniem testów glebowych i roślinnych. Nawozy i Nawożenie/Fertilizers and Fertilization 3, 17–37.
Fotyma E., Fotyma M., 2005. Parametry modelu optymalizacji dawek azotu pod pszenicę ozimą. Nawozy i Nawożenie/Fertilizers and Fertilization 1, 83–89.
Jaskulski M., 2004. Efektywność dolistnego stosowania nawozów „Sonata”. Annales UMCS, sec. E, Agricultura, 59, (1), 431–439
Klupczyński Z., Knapkowski T., Ralcewicz M., Murawska B., 2000. Wpływ zróżnicowanego nawożenia azotem na wartość technologiczną chlebowych odmian pszenicy ozimej. Nawozy i Nawożenie/Fertilizers and Fertilization, 3, 61–72.
Kryńska B., Majda J., Kud K., 1997. Wpływ poziomu i sposobu stosowania azotu na plonowanie pszenżyta ozimego i zawartość makroelementów w ziarnie. Cz. II. Zawartość makroelementów w ziarnie pszenżyta ozimego. Bibl. Fragm. Agron., 3, 353–358.
Kubsik K., 2000. Produkcyjna i ekonomiczna ocena technik stosowania nawozów azotowych w pszenicy ozimej i jęczmieniu jarym. Fragm. Agron., 1, 98–107.
Matyka S., Korol W., Wójciak M., 1993. Skład mineralny ziarna zbóż. Zesz. Nauk. WSRP, Zoo-technika, 32, 51–55.
Orlik T., Wesołowska-Janczarek M., Marzec M., 2005. Porównanie wpływu dolistnego dokarmiania i nawożenia doglebowego na plonowanie zbóż w terenach erodowanych. Acta Agrophysi-ca, 5(2), 367–375.
Pisulewska E., Zając T., Oleksy A., 1998. Skład mineralny ziarna wybranych odmian pszenżyta ozimego w warunkach zróżnicowanego nawożenia azotem. Biul. IHAR 205/206, 179–188.
Sztuder H., 2007. Produkcyjna i ekologiczna ocena różnych sposobów aplikacji nawozów w uprawie pszenicy ozimej. Inżynieria Roln. 3, 167–172.
Szewczuk C., Michałojć Z., 2003. Praktyczne aspekty dolistnego dokarmiania roślin. Acta Agrophysica, 85, 89–98.
Wróbel E., Szempliński W., 1999. Plonowanie i wartość technologiczna ziarna pszenicy ozimej nawożonej zróżnicowanymi dawkami azotu. Pam. Puł., 118, 463–469.
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
