Oferta turystyczna wsi tematycznych a potrzeby turystów na przykładzie wsi powiatu hrubieszowskiego
Małgorzata Anna Sosnowska
Uniwersytet Przyrodniczy w Lubliniehttps://orcid.org/0000-0002-9651-7746
Marcin Iwanek
Uniwersytet Przyrodniczy w Lubliniehttps://orcid.org/0000-0002-2113-1101
Abstrakt
Artykuł podejmuje problem zgodności oferty turystycznej wsi tematycznych z gustami i oczekiwaniami turystów pochodzących przede wszystkim ze środowisk miejskich. Przy wyborze wsi jako miejsca odpoczynku duże znaczenie dla współczesnego turysty ma jakość krajobrazu kulturowego wsi i zachowane elementy lokalnego dziedzictwa kulturowego. Jednak podczas kreowania oferty wsi tematycznych aspekt jakości i autentyczności zachowanego dziedzictwa kulturowego jest pomijany lub wykorzystywany w nikłym stopniu. W tym kontekście zadano pytania: jakie są postawy mieszkańców wsi oraz potencjalnych turystów wobec lokalnego dziedzictwa kulturowego, jakie oczekiwania mają potencjalni turyści wobec oferty turystycznej wsi i czy społeczność wiejska potrafi tym oczekiwaniom sprostać. Postawiono także pytanie: czy oferta i motywy wsi tematycznych w kształcie zaproponowanym przez mieszkańców trafią w gusta potencjalnych turystów. Celem badań była ocena zgodności pomiędzy oczekiwaniami turystów pochodzących głównie ze środowisk miejskich a ofertą turystyczną wsi tematycznych. W artykule rozważana jest hipoteza, że oferta turystyczna wsi tematycznych, których motyw oparto na lokalnym dziedzictwie kulturowym, jest dla odwiedzających i turystów bardziej atrakcyjna niż oferta oparta na motywie wykreowanym. W ramach badań przeprowadzono
wywiady pogłębione z mieszkańcami wsi powiatu hrubieszowskiego, w których wyrażono zainteresowanie przystąpieniem do programu wsi tematycznych, a następnie pogłębiony wywiad kwestionariuszowy z mieszkańcami miast, czyli potencjalnymi turystami. Na podstawie badań stwierdzono, że oferta turystyczna kreowana przez mieszkańców wsi częściowo pokrywa się z gustami i potrzebami potencjalnych turystów pochodzących ze środowisk miejskich. Największe różnice pojawiają się w podejściu do możliwości adaptacji i zagospodarowania tradycyjnej zabudowy wiejskiej na cele turystyczne, która jest atrakcyjna dla turystów, ale budzi obawy mieszkańców wsi. Z badań wynika, że mieszkańcy miast oczekują atrakcyjnej oferty opartej na lokalnym dziedzictwie kulturowym.
Słowa kluczowe:
dziedzictwo kulturowe wsi, wsie tematyczne, oferta turystyczna wsi, tereny wiejskieBibliografia
Drzewiecki M., 2001. Podstawy agroturystyki, Oficyna Wydawnicza Ośrodka Postępu Organizacyjnego Sp. z o.o., Bydgoszcz.
Feczko J., 2015. Postawy konsumentów względem usług turystycznych na wsi na Pomorzu Środkowym w sezonie 2014/2015. Rocz. Nauk. Stow. Ekon. Rol. Agrobiz. 17(2), 39‒44.
Hełpa-Liszkowska K., 2013. Dziedzictwo kulturowe jako czynnik rozwoju lokalnego. Studia Oecon. Posnan. 1, 6 (255), 5‒18.
Idziak W., 2008. Wymyślić wieś od nowa. Wioski tematyczne. Alta Press, Koszalin.
Idziak W., Wilczyński R., 2013. Odnowa wsi. Przestrzeń, ludzie, działania. Fundacja Programów Pomocy dla Rolnictwa FAPA, Warszawa.
Kłoczko-Gajewska A., 2015. Działalność wiosek tematycznych w Polsce i wstępna ocena jej efektów. Rocz. Nauk. Ekon. Rol. Rozw. Obsz. Wiej. 102(3), 104‒111.
Kłoczko-Gajewska A., Śpiewak R., Zarębski P., 2015. Aktywizacja obszarów wiejskich w oparciu o produkty żywnościowe na przykładzie wsi tematycznych. Tur. Kult. 12, 37‒50 .
Konwencja UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego, sporządzona w Paryżu 17 października 2003 r., Art. 2, http://www.unesco.pl/fileadmin/user_upload/pdf/Konwencja_o_ochronie_dz._niemater_2003.pdf [dostęp: 15.04.2021].
Kozioł A., Trelka M., Florjanowicz P., 2013. Społeczno-gospodarcze oddziaływanie dziedzictwa kulturowego. Raport z badań społecznych. Narodowy Instytut Dziedzictwa, Warszawa.Legutko-Kobus P., 2016. Dziedzictwo kulturowe jako czynnik rozwoju i specjalizacji regonów. Studia Kom. Przestrz. Zagosp. Kraju 170, 140‒157.
Majewski J., 2010. Wiejskość jako rdzeń produktu turystycznego – użyteczność podejścia geograficznego i ekonomicznego. Acta Sci. Pol., Oecon. 9(4), 287‒294.
Miński R., 2017. Wywiad pogłębiony jako technika badawcza. Możliwości wykorzystania IDI w badaniach ewaluacyjnych. Prz. Socjol. Jakościowej 13(3), 30‒51.
Murzyn-Kupisz M., 2010. Barbarzyńca w ogrodzie? Dziedzictwo kulturowe widziane z perspektywy ekonomii. Zarz. Publiczne 3(13), 19‒32.
Raszeja E., 2004. Dziedzictwo kulturowe – kłopotliwy spadek czy źródło dobrobytu wsi? W: Jak uczynić wieś dobrym miejscem do życia?. Wyd. Stowarzyszenie Rozwoju Regionalnego Partner, Bydgoszcz, 41‒52.
Strzembicki L., 2006. Zachowania konsumpcyjne turystów wypoczywających na obszarach wiejskich Polski. Zesz. Nauk. Akad. Ekon. Krak. 716, 55‒73.
Uglis J., 2018. Oczekiwania turystów względem oferty agroturystycznej. Studia Oecon. Posnan. 6(10), 137‒148. http://dx.doi.org/10.18559/SOEP.2018.10.9
Zawadka J., 2012. Preferencje turystów dotyczące wypoczynku w gospodarstwach agroturystycznych na Lubelszczyźnie. Zesz. Nauk. Uniw. Szczec., Ekon. Provl. Usług 699, 167‒179.
Zawadka J., 2014. Zachowania i oczekiwania turystyczne osób wypoczywających na wsi w kontekście infrastruktury okołoturystycznej. W: C. Jastrzębski (red.), Infrastruktura okołoturystyczna jako element wzbogacający ofertę obszarów wiejskich. WSEPiNM, Kielce, 56–67.
Zawadka J., 2015. Opinie, preferencje, zachowania i oczekiwania turystyczne mieszkańców miast względem agroturystyki. Studia Kom. Przestrz. Zagosp. Kraju 162, 139‒152.
Żelazna K., Woźniczko M., 2005. Uwarunkowania wyboru oferty turystyki wiejskiej w kontekście konkurencji na rynku usług turystycznych. Tur. Rekreac. 1, 87‒93.
Żelazo M., 2013. Kwestionariusz wywiadu jako narzędzie badawcze, Obronność – Zesz. Nauk. Wydz. Zarz. Dowodz. Akad. Obrony Nar. 2(6), 222‒238.
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
