Smukłość dębu szypułkowego (Quercus robur L.) w zależności od stanowiska biosocjalnego
ZDZISŁAW KACZMARSKI
Department of Forest Management, University of Life Sciences in Lublin, Akademicka 15, 20-950 Lublin, PolandKATARZYNA MASTERNAK
Institute of Genetics, Plant Breeding and Biotechnology, University of Life Sciences in LublinMATEUSZ JARMUŁ
Department of Forest Management, University of Life Sciences in Lublin, Akademicka 15, 20-950 Lublin, PolandAbstrakt
Herbicydy chlorofenoksyoctowe, takie jak kwas 4-chloro-2-metylofenoksyoctowy (MCPA) i kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy (2,4-D) są wykorzystywane w ochronie zbóż. Jednak część z nich wnika do tkanek roślin chronionych, a także ma kontakt z patogenami roślin zbożowych. Prowadzone dotychczas badania dotyczyły ich skuteczności w zwalczaniu chwastów, bez zwracania uwagi na fitofagi występujące w agrocenozach zbożowych. Dlatego celem niniejszej pracy było określenie wpływu herbicydów chlorofenoksyoctowych na zachowanie podczas żerowania mszycy zbożowej, Sitobion avenae (F.), mszycy czeremchowo-zbożowej, Rhopalosiphum padi (L.) i mszycy różano-trawowej, Metopolophium dirhodum (Walk.). Eksperyment przeprowadzono na samicach bezskrzydłych żerujących na siewkach pszenicy ozimej odmiany Tonacja metodą elektronicznych zapisów żerowania (electrical penetration graph – EPG). Badane preparaty herbicydowe wywierały wpływ na zachowanie podczas żerowania wszystkich badanych mszyc. Modyfikowały znacząco czas trwania poszczególnych modeli EPG, całkowitą długość żerowania oraz częstotliwość występowania poszczególnych modeli. Stwierdzono hamujący wpływ MCPA i 2,4-D na pobieranie soku floemowego. Wykazano, że herbicydy chlorofenoksyoctowe nie tylko są skuteczne w zwalczaniu chwastów w uprawach zbożowych, lecz także mogą wywierać pozytywne efekty uboczne w postaci ograniczania liczebności populacji mszyc zbożowych.
Słowa kluczowe:
klasy Krafta, przestrzeń wzrostu drzewa, przestrzeń wzrostowa SeebachaBibliografia
Bruchwald A., 1999. Dendrometria. Wyd. SGGW, Warszawa.
Bruchwald A., Dmyterko E., 2010. Metoda określania ryzyka uszkodzenia drzewostanu przez wiatr. Leś. Pr. Bad. 71(2), 165–173.
Bruchwald A., Dmyterko E., 2011. Zastosowanie modeli ryzyka uszkodzenia drzewostanu przez wiatr do oceny zagrożenia lasów nadleśnictwa. Sylwan 155(7), 459–471.
Bruchwald A., Dmyterko E., 2012. Ryzyko powstawania szkód w drzewostanach poszczególnych nadleśnictw Polski. Sylwan 155(7), 472–481.
Burschel P., Huss J., 1997. Grundriss des Waldbaus. Parey Buchverlag, Berlin.
Grochowski J., 1973. Dendrometria. PWRiL, Warszawa.
Jaworski A., 2004. Podstawy przyrostowe i ekologiczne odnawiania oraz pielęgnacji drzewostanów. PWRiL, Warszawa.
Jelonek T., Tomczak A., Pazdrowski W., 2014. Wybrane wskaźniki stabilności drzew w drzewo-stanach sosnowych narażonych na wiatr. Stud. Mater. CEPL Rogów 39, 35–45.
Kaźmierczak K., 2012. Smukłość sosen w klasach biosocjalnych. Forestry Lett. 103, 33–39.
Kaźmierczak K., Nawrot M., Pazdrowski W., Najgrakowski T., Jędraszak A., 2012. Kształtowanie się smukłości modrzewia europejskiego (Larix decidua Mill.) w zależności od siedliska, wieku i pozycji biosocjalnej. Sylwan, 156(2), 83–88.
Kaźmierczak K., Pazdrowski W., Mańka K., Szymański M., Nawrot M., 2008a. Kształtowanie się smukłości pni dębu szypułkowego (Quercus robur L.) w zależności od wieku drzew. Sylwan 7, 39–45.
Kaźmierczak K., Pazdrowski W., Paraniak P., Szymański M., Nawrot M., 2008b. Smukłość jako miara stabilności świerka pospolitego (Picea abies (L.) Karst.) na przykładzie drzewostanów Sudetów Środkowych. Conf. Mat. Human and nature safety 3, 228–230.
Kaźmierczak K., Pazdrowski W., Szymański M., Nawrot M., Mańka K., 2009. Slenderness of stems of common oak (Quercus robur L.) and selected biometric traits of trees. Conf. Mat. Human and nature safety 2, 53–56.
Korzeniewicz R., Borzyszkowski W., Szmyt J., Kaźmierczak K., 2016. Smukłość 30-letniego niepielęgnowanego drzewostanu brzozy brodawkowatej (Betula pendula Roth.). Acta Sci. Pol. Silv. Colendar. Ratio Ind. Lignar 15(2), 79–86.
Korzeniewicz R., Jakubowski M., Jelonek T., Kaźmierczak K., Tomczak A., 2017. Smukłość świerków (Picea abies (L.) H. Karst) w 30-letnim niepielęgnowanym drzewostanie i jej zwią-zek z wybranymi cechami biometrycznymi. Acta Sci. Pol. Silv. Colendar. Ratio Ind. Lignar. 16(2), 131–140.
Orzeł S., 2007. A comparative analysis of slenderness of the main tree species of the Niepołomice Forest. EJPAU, Forestry 10(2), http://www.ejpau.media.pl/forestry/index.html.
Orzeł S., Socha J., 1999. Smukłość świerka w sześćdziesięcioletnich drzewostanach Beskidów Zachodnich. Sylwan 4, 35–43.
Rymer-Dudzińska T., 1992a. Smukłość drzew w drzewostanach sosnowych. Sylwan 11, 35–44.
Rymer-Dudzińska T., 1992b. Zależność średniej smukłości drzew w drzewostanach od różnych cech taksacyjnych drzewostanu. Sylwan 12, 19–25.
Rymer-Dudzińska T., Tomusiak R., 2000. Porównanie smukłości drzewostanów bukowych i dębowych. Sylwan 9, 45–52.
Schütz J.-P., Götz M., Schmid W., Mandallaz D., 2006. Vulnerability of spruce (Picea abies) and beech (Fagus silvatica) forest stands to storms and consequences for silviculture. Eur. J. For. Res., 125, 291–302.
Spiecker H., 1991. Zur Dynamik des Wachstums von Tannen und Fichten auf Plenterwald-Versuchsflächen im Schwarzwald. Allg. Forstz. 21, 1076–1080.
Zajączkowski J., 1991. Odporność lasu na szkodliwe działanie wiatru i śniegu. Świat, Warszawa.
Department of Forest Management, University of Life Sciences in Lublin, Akademicka 15, 20-950 Lublin, Poland
Institute of Genetics, Plant Breeding and Biotechnology, University of Life Sciences in Lublin
Department of Forest Management, University of Life Sciences in Lublin, Akademicka 15, 20-950 Lublin, Poland
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
