Wpływ technologii regeneracji runi łąkowej na zmiany jej składu gatunkowego
MARIUSZ ARTUR KULIK
Katedra Łąkarstwa i Kształtowania Krajobrazu, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademic-ka 15, 20-950 LublinAbstrakt
Celem badań była ocena wpływu różnych technologii regeneracji runi łąkowej na zmiany jej składu gatunkowego. Badania prowadzono w latach 2003–2006 w Stacji Dydaktyczno--Badawczej w Sosnowicy na glebie torfowo-murszowej (Mt II). Kwatera łąkowa znajduje się na kompleksie zlokalizowanym w środkowym odcinku rzeki Piwonii (rejon Kanału Wieprz-Krzna), który w latach 1964–66 został zmeliorowany i przeprowadzono na nim rolnicze zagospodarowanie. W doświadczeniu założonym w układzie split-plot w 4 powtórzeniach uwzględniono różne technologie regeneracji runi łąkowej oraz cztery poziomy nawożenia azotem. Siew lub podsiew nasion wykonano specjalistycznym siewnikiem Hassia o rowkowych narzędziach roboczych. Ruń koszono 3-krotnie w terminach optymalnych dla tego typu zbiorowisk. Największy udział gatunków podsianych zaobserwowano w latach 2003–2004, jak również w runi łąkowej po zastosowaniu orki oraz orki chemicznej z zabiegiem gryzowania i bez niego. Jednocześnie ruń po wymienionych zabiegach charakteryzowała się w pierwszym roku znacznym udziałem gatunków z grupy ziół i chwastów. Zabiegi intensywne ograniczyły ponadto udział Poa pratensis w runi łąkowej.
Słowa kluczowe:
technologie regeneracji, ruń łąkowa, skład gatunkowyBibliografia
Baryła R., 2001. Podsiew jako metoda renowacji runi trawiastej. Łąkarstwo w Polsce, 4, 9–24.
Baryła R., Kulik M., 2006. Ocena przydatności gatunków traw i roślin motylkowatych do podsiewu zdegradowanych zbiorowisk trawiastych w siedliskach pobagiennych. Zesz. Nauk. UP we Wrocławiu, ser. Rolnictwo, 88, 13–20.
Baryła R, Kulik M., 2008. Ocena przydatności różnych mieszanek do podsiewu zdegradowanej runi łąkowej. Łąkarstwo w Polsce, 11, 17–24.
Baryła R., Warda M., 1999. Wpływ czynników siedliskowych na udział Lolium perenne L. w zbio-rowiskach trawiastych na glebie torfowo-murszowej. Łąkarstwo w Polsce, 2, 9–14.
Goliński P., 1997. Ekonomiczne i techniczne uwarunkowania produkcji pasz na użytkach zielonych w zależności od poziomu jej intensywności. Biul. Oceny Odmian, 29, 11–25.
Goliński P., 1998. Nowoczesne sposoby podsiewu użytków zielonych. Łąkarstwo w Polsce, 1, 17–29.
Grabowski K., 1992. Renowacja łąk trwałych różnymi sposobami. Acta Acad. Agric. Tech. Olst., Agricultura 53, supl. B, 1–50.
Grzegorczyk S., Olszewska M., Alberski J., 2001. Zmiany plonowania i składu gatunkowego runi łąki podsianej Trifolium pratense w warunkach zróżnicowanego użytkowania. Łąkarstwo w Polsce, 4, 49–54.
Jokś W., Nowak T., Jokś E., Zwierzykowski Z., 1998. Charakterystyka botaniczna i rolnicza pol-skich odmian Festulolium. Mat. z Krajowej Konferencji „Festulolium – osiągnięcia i perspek-tywy”, Poznań, 6–11.
Kamiński J., 2002. Przydatność wybranych gatunków traw do podsiewu łąk wiechlinowych na glebie torfowo-murszowej. Woda – Środowisko – Obszary Wiejskie, 2(1), 89–100.
Kasperczyk M., 2002. Przydatność koniczyny łąkowej (Trifolium pratense L.) do podsiewu łąki górskiej. Acta Sci. Pol., Agricultura, 1(1), 19–25.
Kasperczyk M., Szewczyk W., 2002. Trwałość Lolium perenne w zależności od stosowanych za-biegów pratotechnicznych. Łąkarstwo w Polsce, 5, 111–116.
Kulik M., 2005. Ocena przydatności Festulolium loliaceum do mieszanek pastwiskowych w zróżni-cowanych warunkach glebowych. Praca doktorska, AR Lublin, ss. 100.
Kulik M., Baryła R., Warda M., 2007. The effect of grassland utilisation way on physicochemical properties of peat–muck soils and species composition of sward. Agron. Res., 5(2), 147–154.
Okruszko H., 1976. Wpływ melioracji wodnych na gleby organiczne w warunkach Polski. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol., 177, 159–204.
Szydłowska J., Czyż H., Witczak T., Trzaskoś M., 2003. Przydatność Festulolium do renowacji użytków zielonych. Biul. IHAR, 225, 43–52.
Wolski K., Bartmański A., Gawęcki J., 2006. Wpływ różnych metod renowacji łąk z wykorzysta-niem Festulolium na skład botaniczny i plon runi. Łąkarstwo w Polsce, 9, 245–251.
Wolski K., Malko K., 1998. Zmiany w runi łąkowej po renowacji metodą siewu bezpośredniego. Łąkarstwo w Polsce, 1, 205–211.
Katedra Łąkarstwa i Kształtowania Krajobrazu, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademic-ka 15, 20-950 Lublin
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
