Environmental enrichment for grey seals (Halichoerus grypus) in captive environment

Oliwia Łypik; Damian Zieliński

doi:10.24326/jasbb.2022.1.4

Tom 38 Nr 1 (2022)

Articles

Wzbogacenia środowiskowe dla szarytek morskich (Halichoerus grypus) utrzymywanych w warunkach hodowli zamkniętej

Oliwia Łypik⁺⁻
Damian Zieliński⁺⁻

PDF

DOI: https://doi.org/10.24326/jasbb.2022.1.4
Przesłane: grudnia 6, 2021
Opublikowane: 2022-03-30

Abstrakt

Szarytka morska (Halichoerus grypus) jest jednym z popularniejszych ssaków morskich występujących w rejonie Bałtyku i Północnego Atlantyku. Jest objęta ochroną na całym świecie, ponieważ spełnia ważną rolę w ekosystemie wraz z innymi morskimi drapieżnikami i należy do organizmów wskaźnikowych. Wzbudza zarówno sympatię, jak i niechęć opinii publicznej, wywołaną najpewniej niedostateczną wiedzą na temat tego gatunku. Dzięki wysokiej zdolności adaptacji, osobniki utrzymywane w niewoli łatwo przystosowują się do środowiska sztucznego, jednak nie zwalnia to z konieczności zapewnienia im komfortu życia w warunkach zamkniętych.

Praca dotyczy zaprojektowania i zastosowania wzbogaceń środowiskowych dla fok szarych przebywających w ogrodach zoologicznych. Mają one na celu poprawić dobrostan tych zwierząt, które przez pobyt w małych pomieszczeniach i w zubożałym środowisku nie są w stanie przejawiać pełnego wachlarza zachowań gatunkowych. Stymulacja nowymi elementami ma także znaczenie w zapobieganiu agresji, apatii oraz stereotypii. Przedstawione propozycje wzbogaceń pokarmowych są łatwe w wykonaniu oraz stosunkowo niskobudżetowe, przeznaczone do stosowania w ogrodach zoologicznych oraz innych organizacjach lub instytucjach utrzymujących osobniki tego gatunku. Wyniki wstępnych obserwacji wykazały, że szarytki morskie pozytywnie zareagowały na niektóre z proponowanych urozmaiceń, a czas wyrażania zachowań pokarmowych uległ wydłużeniu. Dalsze kwestie wymagają dodatkowych i dokładniejszych obserwacji.

Bibliografia

Alligood C., Leighty K., 2015. Putting the “E” in SPIDER: Evolving trends in the evaluation of environmental enrichment efficacy in zoological settings. Anim. Beh. Cogn. 2, 200–217. https://doi.org/10.12966/abc.08.01.2015 DOI: https://doi.org/10.12966/abc.08.01.2015
Alligood C.A., Dorey N.R., Mehrkam L.R., Leighty K.A., 2017. Applying behavior‐analytic methodology to the science and practice of environmental enrichment in zoos and aquariums. Zoo Biol. 36, 175–185. https://doi.org/10.1002/zoo.21368 DOI: https://doi.org/10.1002/zoo.21368
Bernacka H., Gulda D., Peter E., Święcicka N., Zawiślak J., 2014. Selected species of carnivorous mammals in Polish zoos (in Polish). WU UTP, 8–106.
Bombik T., Bombik E., Biesiada-Drzyzga B., 2013. Animal welfare in terms of evaluation criteria and methods (in Polish). Przeg. Hod. 81, 25–27.
Corcoran M., 2015. Environmental enrichment for aquatic animals. Vet. Clin. Exot. Anim. 18, 305–321. http://dx.doi.org/10.1016/j.cvex.2015.01.004 DOI: https://doi.org/10.1016/j.cvex.2015.01.004
Gili C., Meijer G., Lacave G., 2018. EAZA and EAAM Best Practice Guidelines for Otariidae and Phocidae (Pinnipeds). Acquario di Genova, Genova Italy.
Gójska A., Pawliczka I., 2012. Grey seal conservation program – draft (in Polish). http://awsassets.wwfpl.panda.org/downloads/program_ochrony_foki_szarej___projekt.pdf [access: 1.12.2021]
Hunter S.A., Bay M.S., Martin M.L., Hatfield J.S., 2002. Behavioral effects of environmental enrichment on harbor seals (Phoca vitulina concolor) and gray seals (Halichoerus grypus). Zoo Biol. 21, 375–387. https://doi.org/10.1002/zoo.10042 DOI: https://doi.org/10.1002/zoo.10042
IUCN, 2019. www.iucnredlist.org/species/9660/45226042 [access: 15.03.2021]
Kaleta T., 2014a. Environmental enrichments and the welfare of wildlife in zoos (in Polish). Przeg. Hod. 3, 20–22.
Kaleta T., 2014b. Animal behavior in zoos and their welfare. In: Gardocka T., Gruszczyńska A., Maślak R., Sergiel A. (eds.), Animal welfare in zoos and EU legal standards (in Polish), Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa, Polska, 117–125.
Kowalski A., 2005. Stereotypes as an indicator of animal welfare (in Polish). Med. Wet. 61, 1335–1339.
Kroshko J., 2015. Population-level risk factors for stereotypic behaviour and infant mortality in captive carnivores. Doctoral thesis, The University of Guelph, 1–152.
Makecha R.N., Highfill L.E., 2018. Environmental enrichment, marine mammals, and animal welfare: a brief review. Aquat. Mam. 44, 221–230. https://doi.org/10.1578/AM.44.2.2018.221 DOI: https://doi.org/10.1578/AM.44.2.2018.221
Mellor D., 2016. Updating animal welfare thinking: moving beyond the “Five freedoms” towards “A life worth living”. Anim. 6, 1–21. https://doi.org/10.3390/ani6030021 DOI: https://doi.org/10.3390/ani6030021
Russell D.J.F., McClintock B.T., Matthiopoulos J., Thompson P.M., Thompson D., Hammond P.S., Jones E.L., MacKenzie M.L., Moss S., McConnell B.J., 2015. Intrinsic and extrinsic drivers of activity budgets in sympatric grey and harbour seals. Oikos 124, 1462–1472. https://doi.org/10.1111/oik.01810 DOI: https://doi.org/10.1111/oik.01810
Stevens J., Thyssen A., Leavens H., Veryaecke H., 2013. The influence of zoo visitor numbers on the behaviour of harbour seals (Phoca vitulina). J. Zoo Aquar. Res. 1, 31–34. https://doi.org/10.19227/jzar.v1i1.20
Swaisgood R.R., Shepherdson D.J., 2005. Scientific approaches to enrichment and stereotypies in zoo animals: what’s been done and where should we go next? Zoo Biol. 24, 499–518. https://doi.org/10.1002/zoo.20066 DOI: https://doi.org/10.1002/zoo.20066
Tomczyk K., Zieliński D., 2021. The use of environmental enrichments on the
meerkats’ run (Suricata suricatta) in zoo conditions to eliminate aggressive behaviors. J. Life Medic. Sci. 32, 37–44. https://doi.org/10.5281/zenodo.5560001
Zhang Z., Gao L., Zhang X., 2021. Environmental enrichment increases aquatic animal welfare: a systematic review and meta‐analysis. Rev. Aquac. 00, 1–16, https://doi.org/10.1111/raq.12641 DOI: https://doi.org/10.1111/raq.12641