Profesor zw. dr hab. Bolesław Styk urodził się 28 marca 1925 r. w rodzinie chłopskiej we wsi Tarnawa Duża nad Porem (woj. lubelskie, powiat biłgorajski, gmina Turobin). W 1939 r. ukończył szkołę powszechną w Tarnawie Dużej. W 1942 r. został zaprzysiężony w podziemnej organizacji – był żołnierzem Batalionów Chłopskich o pseudonimie „Grakch”. W 1943 r. był ścigany przez Gestapo, a po „wyzwoleniu” – przez NKWD. Na tajnych kompletach ukończył I i II klasę gimnazjum, w 1945 r. ukończył III klasę i rozpoczął naukę w Liceum Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”. Od 1947 r. studiował na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, który ukończył w 1951 r. W tym samym roku wyjechał na studia aspiranckie do Leningradzkiego Instytutu Rolniczego, gdzie w 1955 r. uzyskał stopień kandydata nauk rolniczych (odpowiadający polskiemu stopniowi naukowemu doktora) na podstawie rozprawy pt. „Znaczenie ilości wysiewu i sposobów siewu pszenicy jarej”, której promotorem był prof. dr S.L. Sobolev. Doktorem habilitowanym został w 1964 r. na podstawie rozprawy pt. „Przyrodniczo-rolnicze podstawy rejonizacji upraw na terenie województwa lubelskiego”. W 1965 r. został mianowany docentem. Nominację na profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1975 r., zaś w 1989 r. – tytuł profesora zwyczajnego.
Głównym obiektem badań Profesora były rośliny zbożowe. Świadczy o tym duża liczba publikacji i referatów na konferencjach krajowych i zagranicznych. Prowadził też badania nad możliwością wprowadzenia do uprawy nowych gatunków zarówno z flory krajowej (wyka kaszubska, lędźwian siewny), jak i zagranicznej (ślazowiec pensylwański).