Rozwój wierzby rozmnażanej z żywokołów
WALDEMAR HELIOS
Katedra Szczegółowej Uprawy Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu pl. Grunwaldzki 24a, 50-363 WrocławJÓZEF SOWIŃSKI
Katedra Szczegółowej Uprawy Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu pl. Grunwaldzki 24a, 50-363 WrocławAbstrakt
W Polsce wierzba na cele energetyczne uprawiana jest od niedawna i podczas sadzenia popełniane są błędy, które mają wpływ na efekt ekonomiczny przedsięwzięcia. W roku założenia plantacji wierzby największe nakłady finansowe stanowią sadzonki pędowe (sztobry) i sadzenie. W opracowaniu przedstawiono rozwój długich sadzonek wierzby (żywokołów), dosadzanych po wypadniętych roślinach wierzby, na użytkowanej 10-letniej plantacji. W badaniach dokonano oceny sadzonek o długości 100, 150 i 200 cm, które zostały pobrane bezpośrednio przed sadzeniem. Po posadzeniu oraz w drugim roku doświadczenia, w odstępach co 3 tygodnie, określano liczbę rozwijających się i rosnących pędów. Długość sadzonki istotnie wpływała na liczbę rozwijających się pędów (w pierwszym sezonie wegetacji), jak również na ich zamieranie. W drugim roku wegetacji wpływ długości sadzonki na liczbę rozwijających się pędów I rzędu zaznaczył się dopiero pod koniec wegetacji. Długość sadzonki miała istotny wpływ na długość roślin i najdłuższego rozwijającego się pędu.
Słowa kluczowe:
sadzonki wierzby, zakładanie plantacji, liczba pędów, zamieranie pędówBibliografia
McElroy G.H., Dawson W.M., 1986. Biomass from short-rotation coppice willow on marginal land. Biomass 10(3), 225–40.
Niemiec W., Zdeb M., 2013. Plantacja wierzby energetycznej nawożona osadami ściekowymi. JCE-EA 30, 60 (1/13), 67–78.
Nowak W., Sowiński J., Jama A., 2011. Wpływ częstotliwości zbioru i zróżnicowanego nawożenia azotem na plonowanie wybranych klonów wierzby krzewiastej (Salix viminalis L.). Fragm. Agron. 28(2), 55–62.
Pasyniuk P., 2007. Problemy mechanizacji uprawy i zbioru wierzby krzewiastej Salix viminalis. Probl. Inż. Rol. 1, 145–154.
Orzeł S., Forgiel M., Ochał W., Socha J., 2006. Nadziemna biomasa i roczna produkcja drzewosta-nów sosnowych Puszczy Niepołomickiej. Sylwan 9, 16−32.
Rossi P., 1999. Length of cuttings in establishment and production of short-rotation plantations of Salix ‘Aquatica’. New Forest 18, 161–177.
Stolarski M., Szczukowski S., Tworkowski J., 2008. Biopaliwa z biomasy wieloletnich roślin ener-getycznych. PE 1, 77–80.
Stolarski M., Szczukowski S., Tworkowski J., 2010. Ekonomiczne aspekty produkcji biomasy wierzby w systemie Eko-Salix. Rocz. Nauk Rol., Seria G, 97, 3, 82–89.
Stolarski M., Szczukowski S., Tworkowski J., 2011. Efektywność energetyczna produkcji biomasy wierzby w systemie Eko-Salix. Fragm. Agron. 28(1), 62–69.
Szczukowski S., Stolarski M., Tworkowski J., Przyborowski J., Klasa A., 2005. Productivity of willow coppice plants grown in short rotations. Plant Soil Environ. 51(9), 423–430.
Tworkowski J., Stolarski M., Szczukowski S., 2011. Efektywność energetyczna produkcji biomasy wierzby systemem Eko-Salix. Fragm. Agron. 28(4), 123–130.
Wojciechowski W., Zawieja J., Sowiński J., 2011. Różnorodność gatunkowa chwastów w zależno-ści od pielęgnacji wierzby w pierwszym roku po posadzeniu w warunkach Sudetów. Prog. Plant Prot./Post. Ochr. Roślin, 51 (1), 492–496.
Vigl F., Rewald B., 2014. Size matters? The diverging influence of cutting length on growth and allometry of two Salicaceae clones. Biomass Bioenergy 60, 130–136.
Katedra Szczegółowej Uprawy Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu pl. Grunwaldzki 24a, 50-363 Wrocław
Katedra Szczegółowej Uprawy Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu pl. Grunwaldzki 24a, 50-363 Wrocław
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
