Reakcja rzepaku ozimego na dolistne dokarmianie
Wacław Jarecki
Dorota Bobrecka-Jamro
Abstrakt
W latach 1999–2002 przeprowadzono ścisłe doświadczenie polowe, którego celem było określenie reakcji rzepaku ozimego na dolistne dokarmianie nawozami: Basfoliar 36 Extra, Basfoliar 12-4-6+S, Solubor DF, Adob Mn oraz mieszankami: Basfoliar 36 Extra z Soluborem DF, Basfoliar 12-4-6+S z Soluborem DF. Stwierdzono, iż stosowane preparaty nie zmieniły długości trwania faz rozwojowych rzepaku. Nawozy stosowane łącznie Basfoliar 36 Extra z Soluborem DF oraz Basfoliar 12-4-6+S z Soluborem DF wpłynęły stymulująco na liczbę łuszczyn z rośliny i masę tysiąca nasion. W efekcie obie mieszanki nawozowe istotnie zwiększyły plon nasion w porównaniu z obiektem kontrolnym, odpowiednio o 3,75 i 3,68 dt·ha–1, tj. o 14,2% i 14,0%. Spośród badanych odmian najlepiej plonowały Lisek i Lirajet. Zawartość w nasionach tłuszczu surowego, białka ogólnego, włókna, popiołu i bezazotowych związków wyciągowych nie była w sposób istotny uzależniona od zastosowanego dokarmiania dolistnego. Badane odmiany miały natomiast zróżnicowaną zawartość w nasionach: białka ogólnego, popiołu i bezazotowych związków wyciągowych.
Słowa kluczowe:
rzepak ozimy, dokarmianie dolistne, makro- i mikroelementyBibliografia
Blamowski Z. K., 1984. Badania nad produktywnością rzepaku ozimego w warunkach polowych. Cz. II. Wpływ struktury łanu na plonowanie roślin. Biul. IHAR 154, 143–153.
COBORU, 1995–2001. Lista opisowa odmian. Rośliny rolnicze: zbożowe, okopowe, strączkowe, oleiste. Słupia Wielka.
Czuba R. (red.), 1996. Nawożenie mineralne roślin uprawnych. Zakłady Chemiczne Police, 110–152.
Czuba R., 1993. Regeneracyjne nawożenie gleb silnie wyczerpanych ze składników pokarmowych. Rocz. Gleb. 44, 1/2, 57–64.
Czuba R., Sztuder H., Świerczewska M., 1999. Efekty dolistnego dokarmiania roślin uprawnych. Cz. IV. Reakcja roślin na dolistne stosowanie magnezu łącznie z mikroelementami oraz magnezu, azotu i mikroelementów w zabiegu łączonym. Rocz. Gleb. 50, 1/2, 51–59.
Gembarzewski H., 2000. Stan i tendencje zmian zawartości mikroelementów w glebach i roślinach z pól produkcyjnych w Polsce. Zesz. Probl. Post. Nauk Roln., 471, 171–179.
Heimann S., 1999. Charakterystyka odmian rzepaku ozimego na podstawie badań COBORU za lata 1996–1998. Hod. Rośl. Aklim. Nasien., 1–2, 55–58.
Mercik S., Stępień W., 2000. Dostępność mikroelementów w doświadczeniach wieloletnich w zależności od nawożenia i odczynu gleby. Zesz. Probl. Post. Nauk Roln., 471, 395–402.
Oleksiak T., 1999. Wpływ czynników pogodowych na plonowanie rzepaku ozimego. Biul. IHAR 212, 195–200.
Ruszkowska M., Wojcieska-Wyskupajtys U., 1999. Mikroelementy – fizjologiczne i ekologiczne aspekty ich niedoborów i nadmiarów. Zesz. Probl. Post. Nauk Roln., 434, 1–11.
Sienkiewicz-Cholewa U., 2002. Znaczenie mikroelementów w nawożeniu rzepaku. Post. Nauk Roln., 5, 19–28.
Szewczuk C., 2003. Wpływ stosowania wybranych nawozów dolistnych na przezimowanie i plony nasion rzepaku ozimego. Acta Agrophysica 85, 289–295.
Wałkowski T., Krzymański J., Bartkowiak-Broda I., 2000–2001. Rzepak ozimy. IHAR Poznań, 5–104.
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
