Lebiodka pospolita z rodziny Lamiaceae jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem z rodzaju Origanum. Cechą charakterystyczną tego gatunku jest intensywny, przyjemny, ziołowo-korzenny zapach, wynikający z obecności olejku eterycznego. W Polsce lebiodka jest
uprawiana jako roślina zielarska i ozdobna, występuje też pospolicie na stanowiskach naturalnych. Surowcem zielarskim jest ziele zbierane na początku kwitnienia, zawierające oprócz olejku eterycznego związki fenolowe, flawonoidy, kwasy organiczne i związki mineralne. Ekstrakty z surowca oraz olejek wykazują cenne właściwości lecznicze, działają antyoksydacyjnie, przeciwzapalnie, przeciwdrobnoustrojowo. Jako główne składniki olejku wymieniane są: tymol i karwakrol, sabinen i cis-hydrat sabinenu, germakren D, β-kariofilen, terpinen-4-ol. Olejek eteryczny lebiodki, dzięki cennym właściwościom antybakteryjnym oraz antyoksydacyjnym, może być używany jako naturalna substancja ochronna w technologii żywności, a także wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.