Badania prowadzono w latach 2004–2006 w Gospodarstwie Doświadczalnym Bezek, należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Ich celem była ocena wpływu jednorocznego ugorowania gruntu ornego na retencjonowanie wody w glebie. Porównywano 5 sposobów ugorowania pola: A – ugór czarny, B – ugór uprawowo-herbicydowy, C – ugór herbicydowy, D – ugór zielony na paszę, E – ugór zielony na nawóz. W czasie prowadzenia badań oznaczano wilgotność i gęstość objętościową gleby w warstwach 0–20, 20–40 i 40–60 cm. Pomiaru dokonywano trzykrotnie: na początku wegetacji, w połowie wegetacji i po zakończeniu ugorowania. Uzyskane wyniki przeliczano na zapas wody w glebie. Badania wykazały, że niezależnie od sposobu ugorowania najmniej wody retencjonowała gleba w warstwie powierzchniowej, najwięcej zaś na głębokości 40–60 cm. Przeciętnie najwięcej wody zatrzymywała gleba pod ugorem uprawowoherbicydowym i herbicydowym. Najgorsze warunki wodne panowały w glebie pod ugorem zielonym, zwłaszcza przeznaczonym na zieloną paszę.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.