Eksperyment polowy z uprawą koniczyny białej na nasiona (odmiana Barda) przeprowadzono w latach 2009–2012 w Gospodarstwie Doświadczalnym w Parczewie (22° 53′ 60″E, 51°37′59″N), na glebie płowej typowej, (klasa bonitacyjna IVb), metodą split-plot, w czterech powtórzeniach. W badaniach uwzględniono: dolistne nawożenie mikroelementami (B + Mo) i atraktant – Pollinus. Określono liczbę główek na 1 m2, liczbę strąków i nasion w główce oraz plon nasion.
Decydujący wpływ na plon nasion oraz główne elementy jego struktury miały warunki pogodowe. Największy plon nasion (305,4 kg·ha–1) uzyskano w roku 2010, charakteryzującym się korzystniejszymi warunkami termicznymi i opadami w podokresie generatywnym koniczyny, nieco niższy w roku 2012 (287,7 kg·ha–1), a najniższy w 2011 (49,3 kg·ha–1). Nawożenie mikroelementami (B + Mo) istotnie zwiększało obsadę główek na 1 m2, liczbę nasion w główce i plon nasion. Atraktant stosowany na początku i w pełni kwitnienia koniczyny istotnie zwiększał plon nasion odpowiednio o 35,2 i 78,0 kg·ha–1. Najwyższy plon nasion koniczyny białej (482,6 kg·ha–1) uzyskano, nawożąc dolistnie borem i molibdenem oraz stosując atraktant – Pollinus w pełni kwitnienia roślin.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.