Porównanie wybranych odmian wiechliny łąkowej (Poa pratensis) użytkowanej w systemie ‘park’
BEATA GRYGIERZEC
Zakład Łąkarstwa, Instytut Produkcji Roślinnej Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, al. Mickiewicza 21, 31-120 KrakówBARBARA JANUS
Zakład Łąkarstwa, Instytut Produkcji Roślinnej Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, al. Mickiewicza 21, 31-120 KrakówAbstrakt
Badania zrealizowano w latach 2011–2012 w Gnatowicach koło Krakowa. Ich celem była ocena wybranych odmian wiechliny łąkowej użytkowanej w systemie ‘park’. U badanych odmian: ‘Alicja’, ‘Ani’, ‘Bila’, ‘Conni’, ‘Evora’ oraz ‘Limousine’ dokonano oceny: stanu roślin wiosną i jesienią, ogólnego aspektu estetycznego (OA), zadarnienia (Z), intensywności odrastania (IO) oraz występowania chorób. Wiosną najlepszym stanem cechowała się odmiana ‘Limousine’, natomiast najgorszym ‘Evora’. Sposób przezimowania był istotnie zróżnicowany u każdej odmiany. Ogólny aspekt estetyczny i zadarnienie było zależne od odmiany, pory i roku badań. Najbardziej atrakcyjnie rośliny wyglądały latem, natomiast najgorzej jesienią. Na ogół większą intensywnością odrastania cechowały się odmiany w drugim roku badań, wyjątkami pod tym względem były ‘Conni’ i ‘Evora’. Największe nasilenie dwóch chorób – Microdochium nivale i Entyloma dactylidis – zaobserwowano wiosną. Najbardziej porażone przez Puccinia striiformis były rośliny jesienią. Najłagodniejsze objawy Drechslera poae odnotowano latem u wszystkich odmian wiechliny łąkowej.
Słowa kluczowe:
wiechlina łąkowa, odmiany gazonowe, użytkowanie w systemie ‘park’Bibliografia
Beirn L.A., Moy M., Meyer W.A., Clarke B.B., Crouch J.A., 2011. Molecular analysis of turfgrass rusts reveals the widespread distribution of Puccinia coronata as a pathogen of kentucky bluegrass in the United States. Plant Dis. 95 (12), 1547–1557.
Czembor E., 2002. Brunatna plamistość wiechliny łąkowej (Drechslera poae (Baudys) Shoemaker). Część I. Taksonomia, występowanie, biologia i znaczenie gospodarcze. Biul. IHAR 223/224, 213–222.
Czembor E., 2004. Resistance of European ecotypes of Kentucky bluegrass (Poa pratensis) to Drechslera poae under greenhouse conditions. Australas. Plant Pathol. 33 (3), 437–439.
Domański P.J., 1998. Metodyka badań traw darniowych (gazonowych). COBORU, Słupia Wielka, 1–34.
Domański P.J., 2003. Charakterystyka odmian trawnikowych zarejestrowanych w Polsce. Poznań, 43–113.
Ellenberg H., 1979. Zeigerwerte der Gefäβpflanzen Mitteleuropas. 2. Aufl, Scr. Geobot. 9, 1–122.
Grabowski K., Grzegorczyk S., Benedycki S., Kwietniewski H., 1999. Ocena wartości użytkowej wybranych gatunków i odmian traw gazonowych do obsiewu nawierzchni trawiastych. Folia Univ. Agric. Stetin., Agricultura 75, 81–88.
Hsiang T., 2007. Fusarium Patch – Microdochium Patch – Pink Snow Mold. Turf Line News 200, 21–23.
Kwaśna H., Chełkowski J., Zajkowski P., 1991. Flora Polski. T. 22. Grzyby niedoskonałe. Strzępczakowe. Gruzełkowate. Sierpik (Fusarium). PAN, Warszawa–Kraków, 158.
Lukens R.J., 1970. Content of reducing sugar in host, and melting-out of Kentucky bluegrass. Phytopathology 60, 576.
Prończuk M., Prończuk S., 1994. Wstępna ocena odporności traw gazonowych na choroby w Polsce. Genet. Pol. 35A, 341–348.
Prończuk M., Prończuk S., 2003. Rdza żółta – nowe zagrożenie wiechliny łąkowej w użytkowaniu trawnikowym i uprawie na nasiona w Polsce. Biul. IHAR 225, 339–352.
Simley R.W., Dernoeden P.H., Clark B.B., 1992. Compendium of turfgrass diseases. The American Phytopathology Society, Minnesota, 98.
Vargas J.M., 1994. Management of turfgrass diseases. Lewis Publ. CRC Press, 1–294.
Vann S., 2013. Rust of Arkansas turfgrasses. Agriculture and Natural Resources, FSA 7559.
Van Wijk A.J.P., 1997. Breeding amenity grass: achievements and tuture prospects. In: Ecological aspects of breeding fodder crops and amenity grasses. Staszewski Z. Et al., (eds) IHAR Radzików, 225–234.
Vincelli P., 2015. Chemical control of turfgrass diseases. Cooperative extension service University of Kentucky College of Agriculture, Food and Environment, Lecington, KY, 40546.
Zakład Łąkarstwa, Instytut Produkcji Roślinnej Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, al. Mickiewicza 21, 31-120 Kraków
Zakład Łąkarstwa, Instytut Produkcji Roślinnej Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, al. Mickiewicza 21, 31-120 Kraków
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
