Charakterystyka grubości wełny mieszanej u polskiej owcy górskiej odmiany barwnej
Agnieszka Woźniak
Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, ul. Ciszewskiego 8, 02-786 WarszawaRoman Niżnikowski
Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, ul. Ciszewskiego 8, 02-786 WarszawaDominik Popielarczyk
Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, ul. Ciszewskiego 8, 02-786 WarszawaEwa Strzelec
Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, ul. Ciszewskiego 8, 02-786 WarszawaAbstrakt
Badania przeprowadzono na wełnie polskiej owcy górskiej odmiany barwnej. Próby wełny pobrano od losowo wybranych 21 maciorek i 5 tryków, co stanowiło ok. 16% badanej
populacji. Zwierzęta znajdowały się w wieku od 1 do 7 lat i pochodziły z 4 stad zlokalizowanych w okolicy Nowego Targu. Wydzielone zespoły włosowe podzielono na frakcje oraz określono średnią nominalną grubość włókien metodą mikroprojekcyjną, a także wagowy udział w zespole włosowym. Przeprowadzone badania wykazały trójfrakcyjność grubej (powyżej 43 nm) wełny mieszanej u polskiej owcy górskiej odmiany barwnej, przy zdecydowanie dominującym udziale wagowym frakcji okrywowej, znacznym niewyrównaniu typu wełny pomiędzy stadami oraz bez wykazania istotności wpływu zarówno płci, jak i wieku owiec na oceniane cechy.
Słowa kluczowe:
owce, barwna owca górska, grubość wełnyBibliografia
Pakulski T., Osikowski M. 2001. Barwne owce – relikt przeszłości czy też możliwość uatrakcyjnienia produkcji owczarskiej. Rocz. Nauk. Zoot., supl. 11, Kraków, 287–291.
PN-72/P-04900
PN-84/P-80053
Ringdorfer F. 1997. Das Osterreichische Bergschaf und seine Wirtschaftliche Bedeutung. Konferencja Międzynarodowa „Rola owczarstwa górskiego w realizacji krajowych programów hodowlanych dla owiec”, Balice, 53–60.
Ruszczyc Z. 1981. Metodyka badań zootechnicznych. PWRiL, Warszawa.
Statistical product and service solution base version 12.0 for Windows. 2004. SPSS inc. USA.
Wójcikowska-Soroczy ka M., Radzik-Rant A., Sztych D. 1992. Owce występujące w kraju i ich wełna. Izba Wełny w Gdyni, 6–15.
Wójcikowska-Soroczy ka M. (red.) 1998. Hodowla owiec. Fundacja „Rozwój SGGW”, Warszawa.
Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, ul. Ciszewskiego 8, 02-786 Warszawa
Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, ul. Ciszewskiego 8, 02-786 Warszawa
Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, ul. Ciszewskiego 8, 02-786 Warszawa
Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, ul. Ciszewskiego 8, 02-786 Warszawa
Licencja
Od 2022 r. artykuły są udostępniane na zasadach licencji Creative Commons uznanie autorstwa 4.0 międzynarodowa (CC BY 4.0). Artykuły opublikowane przed 2022 r. są dostępne na zasadach licencji Creative Commons uznanie autorstwa – użycie niekomercyjne – bez utworów zależnych 4.0 międzynarodowa (CC BY-NC-ND 4.0).
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej, nie jest rozpatrywany do publikacji w innych wydawnictwach.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła i wkładzie poszczególnych osób.
