Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki

Tom 35 Nr 1 (2017)

Articles

Analiza efektów odczulania koni metodą naturalną – projekt oceny

DOI: https://doi.org/10.24326/jasbb.2017.1.5
Przesłane: czerwca 26, 2019
Opublikowane: 2017-03-27

Abstrakt

W pracy przyjęto założenie, że istnieje możliwość wymiernej oceny indywidualnych wyników odczulania młodych koni, co może być przydatne w prognozowaniu ich predyspozycji użytkowych. Celem pracy było zaprojektowanie sposobu oceny efektów odczulania koni za pomocą konglomeratu wcześniej wybranych cech. Badaniami objęto 28 młodych ogierów i klaczy półkrwi, które poddano trzydniowemu odczulaniu metodą Silversand Horsemanship. W trakcie odczulania, składającego się z dziesięciu elementów, mierzono cząstkowe HR, czas ich trwania oraz wystawiano koniom oceny za zachowanie się. Na podstawie cech wybranych ze względu na największe SD i punktacji za ich wartość, określonej na podstawie przyporządkowania do pięciu przedziałów rangowych, opracowano wzór do oceny efektów odczulania ogierów i klaczy. Wyniki uzyskano dzięki wieloczynnikowej analizie wariancji i testowi t-Tukeya. Stwierdzono, że po ogierach można spodziewać się większej stabilności emocjonalnej w sytuacjach niestereotypowych. Dodatkowo efektywność odczulania powinna zwiększyć się po dostosowaniu jego przebiegu do płci koni. Wykorzystanie zaproponowanego w niniejszej pracy sposobu oceny efektów odczulania za pomocą wymiernych i niewymiernych cech o największej zmienności może być pomocne w selekcji koni, od których będzie się wymagało specjalnych cech psychicznych.

Bibliografia

Albinson C., 2006. In harmony with your horses. Dom Wydawniczy Bellona, 7, 21.

Allen W.R., 2005. The development and application of the modern reproductive technologies to horse breeding. Reprod. Domest. Anim. 40 (4), 310–329.

Christensen J.W., Rundgren M., Olsson K., 2006. Training methods for horses: habituation to a frightening stimulus. Equine Vet. J. 38 (5), 439–445.

Duberstein K., Gilkeson J., 2010. Determination of sex differences in personality and trainability of yearling horses utilizing a handler questionnaire. Appl. Anim. Behav. Sci. 128 (1–4), 57–63.

Fureix C., Pagès M., Bon R., Lassalle J.M., Kuntz P., Gonzales G., 2009. A preliminary study of the effects of handling type on horses’ emotional reactivity and the human-horse relationship. Behav. Process. 82, 202–210.

Gehrke K.E., 2009. Developing coherent leadership in partnership with horses. A New approach to leadership training. J. Res. Innov. Teach. 21, 222–234.

Gill J., 2003. Fizjologia konia. Wydaw. Sport, Warszawa.

Goodwin D., 2007. Equine learning behaviour: what we know, what we don’t know and priorities for future research. Behav. Process. 76,17–19.

Hausberger M., Gautier E., Muller C., Jego P., 2007. Lower learning abilities in stereotypic horses. Appl. Anim. Behav. Sci. 107, 299–306.

Janczarek I., Stachurska A., Kędzierski W., Wilk I., 2013. Responses of horses of various breeds to a sympathetic training method. J. Equine Vet. Sci. 33 (10), 794–801.

Kędzierski W., Janczarek I., Stachurska A., 2012. Emotional Response of Naïve Purebred Arabian Colts and Fillies to Sympathetic and Traditional Training Methods. J. Equine Vet. Sci. 32 (11), 752–756.

Lewczuk D., 2008. Analiza systemu sędziowania zdolności skokowych koni w skokach luzem za pomocą komputerowej analizy obrazu. Monografie i Rozprawy, z. 21, Instytut Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu.

McBride S.D., Mills D.S., 2012. Psychological factors affecting equine performance. BMC Vet. Res. 8 (1), 180.

McCall C.A., 1990. A review of learning behavior in horses and its application in horse training. J. Anim. Sci. 68, 75–81.

McDonnell S.M., 2003. The equid ethogram: a practical field guide to horse behavior. Eclipse Press, 24–33.

McLean A.N., McGreevy P.D., 2010. Horse–training techniques that may defy the principles of learning theory and compromise welfare. J. Vet. Behav. 5 (4). 187–195.

Miller R., 2007. Natural horsemanship explained. From heart to hands. Agencja PDM, 31, 33, 84.

Murphy J., Arkins S., 2007. Equine learning behaviour. Behav. Process. 76, 1–13.

Santamaria S., Bobbert M.E., Back W., Barneveld A., Weeren Van R.P., 2004. Variation in free jumping technique within and among horses with little experience in show jumping. Am. J. Vet. Res. 65 (7), 938–944.

Silversand Natural Horsemanship Programme, 2003. Basic skills 1, 8–21.

Thomas R., 2010. Predictability in an unpredictable environment: training the police horse using learning theory. J. Vet. Behav. 5 (4), 218.

Visser E.K., van Reenen C.G., van der Werf J.T., Schilder M.B., Knaap J.H., Barneveld A., Blokhuis H.J., 2002. Heart rate and heart rate variability during a novel object test and a han-dling test in young horses. Physiol. Behav. 76, 289–296.

Visser E.K., VanDierendonck M., Ellis A.D., Rijksen C., Van Reenen C.G., 2009. A comparison of sympathetic and conventional training methods on responses to initial horse training. Vet. J. 181 (1), 48–52.

Wilk I., Janczarek I., 2015. Relationship between behavior and cardiac response to round pen training. J. Vet. Behav. 10 (3), 231–236.

www.europeanpoliceunion.eu, 2016.

www.pzhk.pl, 2016.

Downloads

Download data is not yet available.

Podobne artykuły

1 2 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.