Badania polowe przeprowadzono w latach 2001–2002 w gospodarstwie indywidualnym w Krajewie-Budziłach (woj. podlaskie). Określano w nich zależność plonu ziarna dwóch form odmian jęczmienia jarego (nagoziarnista – Rastik, oplewiona – Stratus) od zróżnicowanego nawożenia azotem (0, 30, 60, 90, 120 kg N·ha-1). Z doświadczeń wynika, że w agroklimatycznych warunkach Podlasia plonowanie jęczmienia jarego było zmienne w latach badań. Największe plony ziarna uzyskano w warunkach dobrego uwilgotnienia gleby, istotnie mniejsze w warunkach niedoboru opadów. Nieoplewiona odmiana Rastik nie była konkurencyjna w plonowaniu w porównaniu z oplewioną odmianą Stratus. Nawożenie azotem istotnie różnicowało plony ziarna jęczmienia jarego. U nagoziarnistej odmiany Rastik zaobserwowano istotną reakcję w plonie ziarna wraz ze zwiększaniem dawki do 60 kg N∙ha-1 włącznie, a u oplewionej odmiany Stratus tylko do dawki 30 kg N∙ha-1 włącznie. Plon ziarna był determinowany liczbą wiech na jednostce powierzchni, liczbą ziaren w kłosie oraz masą 1000 ziaren. Na te wielkości istotny wpływ miały odmiany oraz nawożenie azotem. Słabsze plonowanie odmiany Rastik w porównaniu z plonowaniem oplewionej odmiany Stratus wynikało z mniejszej zwartości łanu, mniejszej liczby ziaren w kłosie oraz mniejszej masy 1000 ziaren. Największą produkcyjność netto 1 kg azotu uzyskano po zastosowaniu jego najmniejszej dawki (30 kg N·ha-1). Przy dawkach większych produkcyjność azotu zmniejszała się, jednak nadal była relatywnie duża. Większą efektywnością wykorzystania azotu cechowała się oplewiona odmiana Stratus.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.