Wpływ mikroorganizmów antagonistycznych na ograniczanie porażenia soi przez grzyby chorobotwórcze przeżywające w glebie

Danuta Pięta; Elżbieta Patkowska; Alina Pastucha; Monika Bełkot

doi:10.24326/asphc.2002.1.3

Tom 1 Nr 1 (2002)

Artykuły

Wpływ mikroorganizmów antagonistycznych na ograniczanie porażenia soi przez grzyby chorobotwórcze przeżywające w glebie

Danuta Pięta⁺⁻
Elżbieta Patkowska⁺⁻
Alina Pastucha⁺⁻
Monika Bełkot⁺⁻

pdf

DOI: https://doi.org/10.24326/asphc.2002.1.3
Przesłane: 25 lipca 2022
Opublikowane: 2002-06-30

Abstrakt

W prezentowanych badaniach określono skuteczność ochronnego działania bakterii i grzybów jako zaprawy do nasion Glycine max przeciwko grzybom patogenicznym przeżywającym w glebie. Materiał mikrobiologiczny przygotowano ze szczepów mikroorganizmów antagonistycznych Bacillus spp., Pseudomonas spp., Gliocladium spp. i Trichoderma spp. Doświadczenie założono na polu monokultury soi z naturalnie nagromadzonym w glebie materiałem infekcyjnym grzybów. Ochronne działanie zastosowanych mikroorganizmów określono na podstawie liczby wyrosłych roślin, ich zdrowotności oraz wielkości i jakości plonu nasion. Uzyskane wyniki wykazały, że soję najskuteczniej chroniły Trichoderma viride 254, Trichoderma harzianum 220 i Bacillus sp. 131. Najmniej skutecznymi w ochronnym działaniu okazały się Gliocladium roseum 246, G. catenulatum 49 oraz Zaprawa Oxafun T.

Bibliografia

Ahmed Sid Ahmed, Pérez Sánchez C., Emilia Candela M., 2000. Evaluation of induction of systemic resistance in pepper plants (Capsicum annuum) of Phytphthora capsici using Trichoderma harzianum and its relation with capsidiol accumulation. Eur. J. Plant Pathol. 106, 9, 817–824.
Das B. C., Hazarika D. K., 2000. Biological management of sheath blight of rice. Indian Phytopath. 53, 4, 433–435.
Fiddman P. J., O’Neill T. M., Rossall S., 2000. Screaning of bacteria for the suppression of Botrytis cinerea and Rhizoctonia solani on lettuce (Lactuca sativa) using leaf disc bioassays. Ann. Appl. Biol. 137, 3, 223–235.
Hag I, Khan S. M., 2000. Antagonistic reaction of ten fungal isolates from root rot affected cotton plants. Pakistan J. Phytopath. 12, 2, 109–111.
Kovach J., Petzoldt R., Harman G. E., 2000. Use of Honey Bees and Bumble Bees to Disseminate Trichoderma harzianum 1295 – 22 to Strawberries for Botrytis Control. Biol. Contr. 18, 235–242.
Kredics L. D., D czi I., Antol Z., Manczinger L., 2000. Effect of heavy metals on growth and extracellular enzyme activities of mycoparasitic Trichoderma strains. Bull. Envir. Contamin. Toxic. 66, 2, 249–252.
Księżniak A., Kobus J., 1993. Udział drobnoustrojów ryzosfery pszenicy, jęczmienia i owsa w produkcji sideroforów. Pam. Puł. – Prace IUNG 102, 77–90.
Łacicowa B., Pięta D., 1985a. Szkodliwość niektórych mikopasożytów dla Sclerotinia sclerotiorum (Lib.) de Bary. Acta Mycol. XXI, 1, 125–134.
Łacicowa B., Pięta D., 1985b. Szkodliwość niektórych mikopasożytów dla fitopatogenicznych Fusarium spp. Rocz. Nauk Roln. s. E, 15, 1–2, 87–97.
Łacicowa B., Pięta D., 1989. Szkodliwo grzybów z rodzajów Trichoderma i Gliocladium dla niektórych patogenów fasoli. Zesz. Probl. Post. Nauk Roln. 374, 235–242.
McQuilken M. P., Gemmell J., Lahdenpera M. L., 2001. Gliocladium catenulatum as a potential biological control agent of damping off in bedding plants. J. Phytopath. 149, 3/4, 171–178.
Manwar A. V., Vaiganker P. D., Bhonge L. S., Chincholkar S. B., 2000. In vitro suppression of plant pathogens by siderophores of fluorescent pseudomonas. Indian J. Microbiol. 40, 2, 109–112.
Mesta R. K., Amaresh Y. S., 2000. Biological control of Sclerotium wilt of sunflower. Plant Disease Res. 15, 2, 202–203.
Metzler B., 1991. Application, nutritional factors, population dynamics and detection antagonists. [in:] Beemster A. B. R. i wsp. (eds): Biotic interactions and Soil – Borne diseases, Elsevier, 387–391.
Mishra R. C., Singh R., Singh H. B., Anupam D., 2000. In situ efficacy of Trichoderma harzianum as mycoparasite on Sclerotium rolfsii and Rhizoctonia solani. Tropical Agric. 22, 3, 205–206.
Oktaba W., 1987. Metody statystyki matematycznej w doświadczalnictwie. PWN, Warszawa.
Papavizas G. C., 1985. Trichoderma and Gliocladium: Biology, ecology and potential for biocontrol. Ann. Rev. Phytopath. 23, 23–54.
Pięta D., 1988. Mikozy występujące w uprawach fasoli (Phaseolus vulgaris L.) i podatność różnych odmian na porażenie przez niektóre grzyby. Wyd. AR Lublin, s. Rozpr. Nauk. 111, 1–77.
Pięta D., Patkowska E., 1997. Stosowanie mikroorganizmów do zwalczania chorobotwórczych grzybów przeżywających w glebie. Biul. Warzyw. XL VI, 31–40.
Prasad R. D., Rangeshwaran R., 2000. Effect of soil application of a granular formulation of Trichoderma harzianum on Rhizoctonia solani inicited seed rot and damping-off of Phickpea. J. Mycol. Plant Pathol. 30, 2, 216–220.
Sarmah D. K., 1999. Combined effect of Gliocladium virens and Bacillus subtilis on sheath blight of rice. J. Agric. Sci. Soc. North – East India, 12, 3, 271–273.
Seasan T. E., Baicu T., Gogoas C., 1998. Biological control of brown collor rot (Rhizoctonia solani Kühn) in annual pulses. Roman. Agric. Res. 9/10, 49–53.
Singh G., Mukhopadhyay A.N., 2000. Biocontrol potential of mutants of Gliocladium virens for wilt complex of lentil. Legume Res. 23, 2, 133–135.
Tu J. C., 1991. Comparison of the efficiacy of gliocladium virens and Bacillus subtilis in the control of seed rots and root rots of navy beans. Med. Fac. Landbouww. Rijksuniv. Gent, 56, 2a, 229–234.
Yan Sinhuang., Wu ShiPing., Lu DeQing., Liu ShiYi., 2000. Effects of triadimefon on competitive rhizosphere colonization of Trichoderma harzianum. Acta Phytopath. Sin. 30, 3, 266–270.