Chwasty w łanie soi uprawianej w siewie bezpośrednim z zastosowaniem mulczu z żyta ozimego oraz zmniejszonych dawek herbicydu
MARIA JĘDRUSZCZAK
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, ul. Akademicka 13, 20-950 LublinKAROL BUJAK
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, ul. Akademicka 13, 20-950 LublinMARIAN WESOŁOWSKI
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, ul. Akademicka 13, 20-950 LublinAbstrakt
Określano wpływ siewu bezpośredniego, dwu form mulczu z żyta ozimego (B – koszone, C – desykowane) i zmniejszonych dawek herbicydu Basagran 600 SL (50%, 75% i 100% rekomendowanej dawki) na chwasty w soi na tle uprawy tradycyjną technologią (A). Liczbę chwastów oceniano w 2 terminach: przed wniesieniem herbicydu (I) i przed zbiorem soi (II). W pierwszym istotnie mniej chwastów stwierdzono na obiektach A i C (70% i 65%) w porównaniu z B (129,7 szt · m-2); w drugim – istotnie większą zniżkę odnotowano na obiekcie A (89%), mniejszą zaś na obiekcie C (69%) w stosunku do B (112,1 szt · m-2). Wobec 50-procentowej dawki herbicydu tylko 75-procentowa spowodowała ograniczenie liczby chwastów o 24,1%. W każdym terminie obserwacji wystąpiło 49 gatunków chwastów. W porównaniu z pierwszym terminem (71,0 szt. chwastów · m-2) w drugim przeciętna liczebność gatunków ogółem zmniejszyła się o 24,9%. Głównie malał udział Apera spica-venti (86%), Matricaria maritima subsp. inodora (85,7%) i Echinochloa crus-galli (79,0%). Po tradycyjnej technologii uprawy liczba gatunków była mniejsza o 23 niż po siewie bezpośrednim. Mulcz z żyta desykowanego może być wykorzystany do odchwaszczania soi.
Słowa kluczowe:
soja, uprawa, ściółkowanie, herbicydBibliografia
Bujak K., Jędruszczak M., Frant M., 2004. Uproszczenie uprawy roli oraz dolistne dokarmianie makro- i mikroelementami a zachwaszczenie soi uprawianej w monokulturze. Annales UMCS, Sec. E, 59, 2, 825–832.
Jędruszczak M., 1993. Studia nad wybranymi fazami rozwojowymi chwastów w łanach roślin uprawnych. Rozpr. Nauk. AR Lublin, 151, 3–87.
Jędruszczak M., 2008. Proekologiczne sposoby odchwaszczania soi uprawianej w siewie bezpośrednim z uwzględnieniem produkcyjności oraz niektórych przyrodniczych skutków wprowadzania takich sposobów. Spraw. końc. proj. nr 3 PO6 030 25. MNiI, Warszawa.
IOR, 2003. Wrażliwość pospolitych gatunków chwastów na herbicydy. [W:] Zalecenia ochrony roślin na lata 2004/05, cz. I. Poznań, 93–109.
Liebel R., Simons R.W., Wax L.M., Stoller E.W., 1992. Effect of rye (Secale cereale) mulch on weed control and soil moisture in soyabean (Glycine max). Weed Technol. 6, 838–846.
Liebman M., Davis A.S., 1999. Integration of soil, crop and weed management in low-external input farming system. Weed Res. 40, 27–47.
Seibert A.C., Pearce R.B., 1993. Growth analysis of weed and crop species with reference to seed weight. Weed Sci. 41, 52–56.
Tomlin CDS (ed.), 1997. The pesticide manual. A world compendium, 109–111.
Wesołowski M., Jędruszczak M., Bujak K., 2000. The effect of soil tillage practices on weed infestation of soyabean (Glycine max (L.) Merr.) Proceeding of 15th ISTRO Conf. Fort Warth. Texas.
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, ul. Akademicka 13, 20-950 Lublin
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, ul. Akademicka 13, 20-950 Lublin
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, ul. Akademicka 13, 20-950 Lublin
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
