Wzrost oraz plon roślin trybuli, rokietty i pietruszki w zależności od sposobu uprawy

Renata Nurzyńska-Wierdak

Katedra Warzywnictwa i Roślin Leczniczych, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Leszczyńskiego 58, 20-068 Lublin

Ewa Rożek

Katedra Warzywnictwa i Roślin Leczniczych, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Leszczyńskiego 58, 20-068 Lublin

Katarzyna Bolanowska

Katedra Warzywnictwa i Roślin Leczniczych, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Leszczyńskiego 58, 20-068 Lublin

Abstrakt

Celem badań była charakterystyka plonowania trybuli ogrodowej, rokietty siewnej i pietruszki naciowej, uprawianych w szklarni w okresie wczesnowiosennym, w zależności od terminu siewu i ilości podłoża w doniczce. Doświadczenie założono jako dwuczynnikowe. Badanymi czynnikami były: termin siewu nasion – 29 lutego, 7 i 14 marca 2008 r., oraz pojemność doniczki: mała – 380 cm³, średnia – 720 cm³ oraz duża – 1050 cm³. Zbiór roślin przeprowadzano jednorazowo, ścinając ziele na wysokości 1,5–2,0 cm nad powierzchnią podłoża w trzech terminach: 17 kwietnia, 23 kwietnia i 5 maja (faza wegetatywna). W czasie zbioru dokonywano oceny wysokości roślin (cm) oraz plonu masy świeżego ziela (g z doniczki), a także wartości biologicznej badanego materiału roślinnego. Rośliny trybuli ogrodowej oraz pietruszki naciowej charakteryzowały się większą wysokością i masą świeżego ziela oraz mniejszym udziałem suchej masy i koncentracją cukrów ogółem w zielu wraz z opóźnianiem terminu siewu. Plon świeżego ziela rokietty siewnej był tym większy, im później rozpoczynano uprawę. Ziele rokietty z późniejszych terminów uprawy odznaczało się większą zawartością cukrów ogółem oraz mniejszą kwasu L-askorbinowego w porównaniu z pozostałym. Zwiększenie objętości podłoża w doniczce przyczyniło się do zwiększenia wysokości roślin trybuli ogrodowej i pietruszki naciowej oraz plonu świeżej masy trybuli, rokietty i pietruszki.

Słowa kluczowe:

rośliny przyprawowe, cukry, kwas L-askorbinowy, chlorofil, olejek eteryczny