Wpływ niektórych herbicydów na plonowanie gryki
MARIAN WESOŁOWSKI
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademicka 13, 20-950 LublinRAFAŁ CIERPIAŁA
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademicka 13, 20-950 LublinAbstrakt
Celem badań było określenie przydatności pięciu herbicydów, stosowanych w dwóch dawkach, do odchwaszczania gryki w warunkach gleb lessowych środkowej Lubelszczyzny. Badania polowe prowadzono w latach 2006–2008 na glebie płowej wytworzonej z lessu, w Gospodarstwie Doświadczalnym Czesławice należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Uwzględniały one obiekt bez herbicydów (motyczony ręcznie w fazie 5–6 liści gryki) oraz obiekty z dwoma dawkami herbicydów: Afalon Dyspersyjny 450 SC, Attribut 70 WG, Devrinol 450 SC, Kemifam Super Koncentrat 320 EC i Racer 250 EC. Określano stopień uszkodzenia roślin gryki przez herbicydy, obsadę gryki na 1 m2 przed zbiorem, plon i masę 1000 orzeszków, wysokość gryki oraz liczbę kwiatostanów, masę i liczbę orzeszków na pędzie głównym i pędach bocznych gryki. Dowiedziono, że do regulacji zachwaszczenia w zasiewach gryki można rekomendować herbicydy Afalon Dyspersyjny 450 SC w dawce 1,0–1,2 l · ha-1 oraz Racer 250 EC w dawce 1,5 l · ha-1.
Słowa kluczowe:
gryka, herbicydy, plon, cechy biometryczne roślin grykiBibliografia
Liszewski M., 1997. Zmienność rozwoju i wzrostu gryki pod wpływem terminu i ilości wysiewu w zróżnicowanych warunkach glebowych. Mat. X Symp. Nauk. nt. „Hodowla, uprawa i wykorzystanie gryki”. Wyd. IUNG Puławy, R (341), 23–45.
Liszewski M., 1997a. Reakcja gryki na terminy i gęstość siewu w zależności od warunków glebowych i atmosferycznych. Zesz. Nauk AR we Wrocławiu, Rolnictwo, 70, 316, 199–207.
Pawłowska J., Dietrych-Szóstak D., Kukuła S., 1999. Chemical weed control in buckwheat and its effect in yield. Biul. Nauk., 4, 93–99.
Pecio A., Wielgo B., 1999. Plonowanie oraz struktura rośliny i łanu gryki zależnie od terminu siewu. Fragm. Agron., 1 (61), 5–17.
Podolska G., 2006. Plonowanie gryki w zależności od rodzaju pielęgnacji. Fragm. Agron., 1 (89), 161–173.
Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2008. GUS, Warszawa.
Ruszkowski M. (red.), 1986. Technologia produkcji gryki. Materiały szkoleniowe. Wyd. IUNG Puławy, 5, 101.
Ruszkowski M., Noworolnik K., 1988. Wpływ nawożenia azotem na plonowanie dwu odmian gryki. Ważniejsze elementy agrotechniki odmian gryki. Wyd. IUNG Puławy, ser. R (241), 19–28.
Ruszkowski M., Noworolnik K., 1994. Gryka. Zalecenia agrotechniczne. Technologie uprawy roślin. Wyd. IUNG Puławy, ser. P (56/10), 3–19.
Songin H., Bury M., 2001. Rozwój i plonowanie gryki w zależności od terminu, gęstości siewu i rozstawy rzędów na Pomorzu Zachodnim. Zesz. Nauk. AR w Krakowie, 392, 85, 35–43.
Szczukowski S., Tworkowski J., Kwiatkowski J., 1994. Wpływ rozstawy rzędów, sposobu pielęgnacji oraz desykacji na plon i wartość siewną nasion gryki. Fragm. Agron., 3 (43), 60–70.
Szczukowski S., Tworkowski J., Kwiatkowski J., 1999. Plonowanie gryki na glebie kompleksu pszennego dobrego. Biul. Nauk., 4, 83–91.
Szczukowski S., Tworkowski J., Kwiatkowski J., 2001. Reakcja odległych genetycznie odmian gryki na herbicydy. Zesz. Nauk. AR w Krakowie, 392, 85, 109–118.
Zając T., Witkowicz R., Pisulewska E., 1999. Indywidualny wkład komponentów struktury plonu gryki w kształtowanie plonu orzeszków. Biul. Nauk., 4, 55–63.
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademicka 13, 20-950 Lublin
Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie ul. Akademicka 13, 20-950 Lublin
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY 4.0 (do 2020 r. na zasadach CC BY-NC-ND 4.0)..
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej i nie jest rozpatrywany do publikacji gdzie indziej.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła, wkładzie poszczególnych osób i źródle finansowania.
Samoarchiwizacja
Czasopismo Agronomy Science przyjęło politykę samoarchiwizacji nazwaną przez bazę Sherpa Romeo drogą niebieską. Od 2021 r. autorzy mogą samoarchiwizować postprinty artykułów oraz wersje wydawnicze (zgodnie z licencją CC BY). Artykuły z lat wcześniejszych (udostępniane na licencji CC BY-NC-ND 4.0) mogą być samoarchiwizowane tylko w wersji wydawniczej.
