Oświetlenie sztuczne przestrzeni w budynku inwentarskim w różnych stanach użytkowania lamp i wewnętrznych powierzchni obudowy
Henryk Żelazny
Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-BiałejAbstrakt
Oświetlenie sztuczne pomieszczeń oprócz umożliwiania łatwego i bezpiecznego wykonywania czynności powinno by racjonalne, w szczególności możliwie mało energochłonne. W badaniach porównawczych oceniano luksomierzem zróżnicowanie natężenia oświetlenia pod lampami o różnym stanie zabrudzenia oprawy i innym okresie użytkowania świetlówki oraz wpływ czyszczenia „na mokro” wykładziny z folii aluminiowej na poprawę oświetlenia ogólnego w pomieszczeniu inwentarskim. Różnica średniej wartości natężenia oświetlenia sztucznego między lampami o najmniejszej i największej skuteczności wynosiła aż 15,7%. Po zmywaniu kolejnych przegród wykończonych od wnętrza ekranami odbijającymi promienie świetlne obserwowano stopniowe spadki średniego natężenia oświetlenia sztucznego w pomieszczeniu inwentarskim od wartości 155,4 Lx do 151,1 Lx. Aby utrzymać prawidłowy fotoklimat we wnętrzu inwentarskim oświetlanym świetlówkami należy utrzymywać w czystości oprawy oraz wymieniać lampy jeszcze przed ich całkowitym zużyciem, do czego sygnałem może być zauważenie ciemnego pierścienia na końcach rur. Z kolei usuwanie zabrudzenia folii aluminiowych substancjami organicznymi za pomocą detergentów metodą „na mokro” nie prowadzi do korzystnych zmian w oświetleniu i należałoby podjąć badania nad skutecznością poprawy jasności przy czyszczeniu tego typu wykładziny „na sucho” lub z zastosowaniem innych technik.
Słowa kluczowe:
budynek inwentarski, oświetlenie, lampy, powierzchnie wewnętrzneBibliografia
Bąk J., 1983. Obliczanie oświetlenia ogólnego wnętrz. Wyd. Nauk.-Techn., Warszawa.
Berndt-Kostyrzewska J., Żelazna K., 1987. Wiejskie gospodarstwo domowe. Organizacja pracy i przestrzeni. PWRiL, Warszawa.
Bommel W.J.M., Boer J.B., 1984. Oświetlenie dróg. Wyd. Kom. i Łącz., Warszawa.
Czajkowski Z., 1971. Zoohigiena ogólna. PWRiL, Warszawa.
Dobrzański Z., 1986. Opinia nt. możliwości stosowania wykładzin termoizolacyjnych w budownictwie inwentarskim i chowie zwierząt gospodarskich. AR we Wrocławiu, Wrocław.
Dobrzański Z., Kołacz R., 1996. Przewodnik do ćwiczeń z zoohigieny. Wyd. AR we Wrocławiu, Wrocław.
Gaziński B., Szczechowiak E., 1987. Kształtowanie klimatu pomieszczeń inwentarskich trzody chlewnej. PWRiL, Poznań.
Klemm P., 2005. Światło w pomieszczeniach. [w:] Klemm P. (red.). Budownictwo ogólne. t. 2. Fizyka budowli. Arkady, Warszawa.
Mirski Z., 1986. Kształtowanie wnętrz produkcyjnych. Arkady, Warszawa.
Pałaszewski T., 1983. Czynniki efektywności kształtowania przestrzennego środowiska człowieka. PWN, Warszawa.
Pawlikowski M., 1987. Folia aluminiowa metaliczna jako ekran sufitowy w budownictwie inwentarskim w świetle badań 1972–1987. AR-T w Olsztynie, Olsztyn.
Pelc K., 1986. Urządzenia do regulacji warunków środowiskowych. [w:] Bryl B., Kolodziej J., Pelc K. Mechanizacja produkcji zwierzęcej z elementami budownictwa inwentarskiego. PWRiL, Warszawa.
Pelc K., Zdun K., 1983. Mechanizacja produkcji zwierzęcej. PWN, Warszawa.
Ratajczyk I., 1982. Elektryfikacja obiektów rolniczych. [w:] Witebski Z. (red.). Budownictwo rolnicze. Cz. 2. Konstrukcje budowlane i instalacje. Arkady, Warszawa.
Rokicki E., 1991. Środowisko zwierząt. [w:] Barej W. (red.). Środowisko a zdrowie i produkcyjność zwierząt. PWRiL, Warszawa.
Rokicki E., Masłowska J., 1985. Zoohigiena. PWRiL, Warszawa.
Rzymkowski A., Chowaniec M., 1972. Ruralistyka. Planowanie obszarów rolniczych i budownictwo wiejskie. Arkady, Warszawa.
Żelazny H., 2000. Wpływ wykładziny z folii aluminiowej na oświetlenie sztuczne wnętrz inwentarskich. Mat. Konf. Aktualne problemy naukowo-badawcze budownictwa. Olsztyn-Łańsk 26–28 maja 2000, 633–637.
Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Licencja
Artykuły są udostępniane na zasadach CC BY-NC-ND 4.0 – uznanie autorstwa, użycie niekomercyjne, bez utworów zależnych.
Przysłanie artykułu do redakcji oznacza, że nie był on opublikowany wcześniej, nie jest rozpatrywany do publikacji w innych wydawnictwach.
Autor podpisuje oświadczenie o oryginalności dzieła i wkładzie poszczególnych osób.
